افراطیون گویا انتظار دارند که دکتر عارف بعنوان شخصیتی دانشگاهی که سطوح مختلف مدیریتی و اجرایی را در کارنامه خود دارد و ریشه های بحران ها و نابهنجاری های اجتماعی و فرهنگی را به مراتبی بسی بیشتر از آنها درک می کند ، بر عملکرد نادرست و هزینه ساز افراطیون در مدیریت کشور در سطوح مختلف، تایید کرده و به مانند آنها از دار و درفش در برخورد با مقوله حجاب دفاع کند.
به گزارش گیل و دیلم به نقل از اصلاحات نیوز؛ سخنان اخیر دکتر محمدرضا عارف در دیدار نوروزی با جمعی از نخبگان، فعالان سیاسی، اجتماعی، رسانه ای و کادرهای اجرایی پس از انقلاب در نقد افراط گرایی و تحمیل سبک واحد زندگی، بخش رسانه ای جریان افراطی بویژه رسانه های مشرق و جوان که آبشخور آنها یکی است را خشمگین کرد و موجب واکنش عجولانه آنها شد و طی یک متن یکسان که از سوی هر دو رسانه منتشر شده است سخنان دکتر عارف را در نقد افراطی گیری در برخورد با مقوله حجاب را خارج از منطق دانستند.
واکنش این جریان، نشان می دهد که اتفاقاً منطق دکتر عارف و همفکران ایشان، منطقی قوی و برآمده از واقعیات و مولفه ها و عوامل برسازنده ی امر فرهنگی و اجتماعی در کشور است.
اینکه خیرخواهان ایران خواستار عدم دخالت سرهنگی در امور فرهنگی بوده و امنیتی کردن عرصه ی فرهنگ را همزمان برای فرهنگ و امنیت خطرناک می دانسته اند، واقعیتی است برآمده از دانش و تجارب بشری و از طرفی ریشه در مبانی فرهنگی، اخلاق انسانی و سنت های سترگ ایرانی_اسلامی.
افراطیون گویا انتظار دارند که دکتر عارف بعنوان شخصیتی دانشگاهی که سطوح مختلف مدیریتی و اجرایی را در کارنامه خود دارد و ریشه های بحران ها و نابهنجاری های اجتماعی و فرهنگی را به مراتبی بسی بیشتر از آنها درک می کند، بر عملکرد نادرست و هزینه ساز افراطیون در مدیریت کشور در سطوح مختلف، تایید کرده و به مانند آنها از دار و درفش در برخورد با مقوله حجاب دفاع کند.
گویی افراطیون خود را تنها جریان تشخیص دهنده مصلحت نظام و کشور می داند. در مرام و مشی فکری تحول خواهان ، مصلحت نظام و کشور و ملت ایران بر هم منطبق است و هنر حکمرانی ایجاد توازن و وحدت در عین به رسمیت شناختن خصلت متکثر جامعه ی ایرانی است.
افراط گرایان به جای پاسخگویی به عملکرد خود در سطوح مختلف، امروز آدرس اشتباه می دهند. عملکرد تحول خواهان در شاخص های اقتصادی و نیز درجه ی وحدت و انسجام ملت و حاکمیت در دوران مدیریت آنها، امروز روی میز همگان است و عقل سلیم در مقایسه آن نوع مدیریت و مدیریت کنونی، نمره ای قبولی به جریان تحول خواهی می دهد.
البته بدیهی است که در شرایط دو قطبی و افراطی، شخصیت های اصلاح جویی چون محمدرضا عارف که در جایگاه تعادل افکنی و لنگرگاه حفظ نظم و امنیت اجتماعی که نسبت به عواقب گزاف گرایی هشدار می دهند، از طرف دو سوی ماجرا که میانه روی و عقلانیت و دور اندیشی جریان تحول خواه که محدود کننده و از بین برنده ی ابتکار عمل توسط آنهاست را به مخاطره می افکند ، با ادبیات تند و لحن خارج از ادب و آداب سیاسی مواجه شوند.
انچه البته می توان از این اظهارات و واکنش های تند دریافت آن است که؛ افراطیون هنوز متنبه نشده اند؛ آنچه امروز در جامعه می گذرد، نتیجه ی تخریب و تضعیف تحول خواهان واقع بین است و تخریب و تضعیف میانه روی و عقلانیت، کشور را به ورطه ی تقابل های کور می کشاند.
