کارشناس زراعت کشاورزی کشور گفت: آببندانها از دیرباز پشتوانه اصلی منابع آبی شالیزارهای استان گیلان محسوب می‌شود.
به گزارش «پایگاه خبری گیل و دیلم» ،مریم مفیدنژاد در خصوص اهمیت استحصال آب باران در آبیگرهای سنتی گیلان گفت: مخازن ذخیره آب یکی از روش‌های جمع‌آوری آب باران به منظور شرب انسان و دام و همچنین استفاده در کشاورزی هستند.
وی افزود: مخازن ذخیره آب به دو دسته استخرها و آب انبارها قابل تقسیم هستند.
مفیدنژاد با بیان اینکه استخرها بر روی زمین و آب انبارها در زیرزمین احداث می‌شوند، ادامه‌داد: آب بندان ها به عنوان نمونه‌ای از مخازن سنتی ذخیره آب در استان گیلان که به سل مشهورند، آبگیرهای کوچک و بزرگی هستند که عمدتا به طور طبیعی در ابتدا،انتها و یا طرفین مسیر رودهای جاری با هدف ذخیره سازی آب شکل گرفته‌اند.
وی خاطرنشان کرد: آببندانها از دیرباز پشتوانه اصلی منابع آبی شالیزارهای استان گیلان بوده و در مواقع خشکسالی به ویژه در سالهای اخیر به عنوان جایگزین مناسب شبکه های آبیاری عمل کرده‌اند.
مریم مفیدنژاد با اشاره به اینکه آببندانها علاوه برآبیاری مزارع برنج از کاربردهایی چون جمع‌آوری زه آبها ،مخازن سلیگیر، استخرهای پرورش‌ماهی، استخرهای تفریحی و زیست‌محیطی برخوردارند، تصریح‌کرد: طبق آخرین مطالعات انجام‌شده آببندانها به تعداد ۲هزار و ۱۶۰قطعه و با وسعتی معادل ۸هزار و ۳۵۳هکتار با کاربری‌هایی نظیر آبیاری مزارع برنج، پرورش‌ماهی، آبشخور، کنترل سیل و کارکردهای زیست‌محیطی در شهرستان‌های این استان شناسایی شده است.
وی افزود:بررسی‌های موجود نشان می‌دهد که ظرفیت ذخیره این آبندانها در یک نوبت آبگیری با عمق متوسط ۱متر و ۶۰سانتی‌متر حدود ۱۳۳میلیون متر مکعب آب خواهد بود.
مریم مفیدنژاد گفت: راندمان ذخیره آب یا نسبت ظرفیت استخر به زمینی که عملا آبیاری می‌شود، بین ۱۰تا ۵۰درصد است.
وی گفت: معمولا به ازای هر هکتار آب بندان ۵تا ۶هکتار زمین شالیزاری می‌شود.
منبع:ایسنا
دیدگاهتان را بنویسید