به گزارش گیل و دیلم ، حسن رسولی عضو جبهه اصلاحات ایران در ارزیابی روند انتخاب کابینه دولت پزشکیان در شورای راهبری و کارگروه‌ها گفت: از نظر من جامعه سیاسی امروز ایران از یک طرف با برگزاری انتخابات‌های گوناگون و پرشمار روبه‌رو بوده و در عین‌حال به دلیل فقدان تحزب و به رسمیت نشناختن نقش احزاب در قوانین و اسناد بالادستی سیاسی و انتخاباتی، از وجود یک سازمان و سامانه کارآمد برای عملیاتی کردن فرآیند دولت‌سازی که شامل پیروز شدن هرکدام از جناح‌های کشور از جمله جریان اصلاحات و آقای پزشکیان شده است، برخوردار نیستیم.
بخش هایی از گفت و گوی حسن رسولی را در ادامه می خوانید:
فکر می‌کنم در سطح کلان، مدلی که آقای پزشکیان مبتنی بر وعده‌های انتخاباتی خود یعنی نظرخواهی از همه مراجع، مجامع صنفی و تخصصی ذیربط انتخاب کرد، در مقایسه با دولت‌های گذشته یعنی دولت مرحوم شهید رئیسی و چه دو دولت آقای روحانی از منظر استفاده از خردجمعی و مشارکت دادن همه مراجع، اشخاص حقیقی و حقوقی صاحب‌نظر، یک قدم رو به جلو است و تا زمانی که ما نتوانیم در سطح قوانین بالادستی و قانون انتخابات تغییرات جدی ایجاد کنیم و این روند قانونی فعلی شخص‌محوری را در انتخابات ریاست جمهوری به حزب‌محوری تبدیل نکنیم، همچنان ناگزیر به استفاده از نهادهای اجماع‌ساز در هر دو جناح‌های سیاسی کشور من‌جمله در جریان اصلاحات و جبهه اصلاحات هستیم.
این مدل استفاده شده توسط آقای پزشکیان در مقایسه با گذشته یک قدم به جلو است مشروط به اینکه در این فرآیند طراحی شده، یعنی شورای راهبری و کمیته‌ها، اولا در عمل شایسته‌سالاری در محوریت باشد و ثانیا احزاب و اشخاص با باور قلبی بپذیرند که قرار گرفتن در مناصب حکومتی امتیاز نیست بلکه مسئولیت است و دست از سهم‌خواهی‌های فردی اعم از حقیقی و حقوقی بردارند.
ثالثا وفادارانه و خویشتن‌دارانه به آقای پزشکیان که فردی صادق و درستکار است اعتماد کرده و کمک کنند تا او بتواند قدم اول را در این مدت زمان کوتاه برای تشکیل وزیران و هیأت دولت که این دو مجموعه با هم متفاوت هستند، بردارد و بهترین تصمیم را اتخاذ کند.
آقای پزشکیان، بعد از اینکه در این مرحله با استفاده از این نوع سازماندهی و مشورت‌گیری به نتیجه‌گیری برسد، گام دومش عبور دادن این افراد از فیلترهای نهادهای امنیتی و تأیید صلاحیت‌های امنیتی و فاز بعدی کسب نظر رهبری در مورد بعضی از وزارتخانه‌ها و مرحله سوم، کسب رأی اعتماد است.
آقای پزشکیان و جریان اصلاحات که پشتیبان آقای پزشکیان است، باید بپذیریم که در این انتخابات با فاصله چند میلیون رأی نسبت به حریف برنده شدیم. لذا وجود رقیب را باید به رسمیت شناخته و اخلاق پیروزی را رعایت کنیم. این رقیب فقط در انتخابات رقیب ما نیست، هرکسی که در طول دوره دولت آقای پزشکیان منتقد این دولت باشد، حقش است و برآمده از یکی از مواد منشور اصلاحات که همان زنده‌باد مخالف من است باید این مخالفت‌ها را به رسمیت بشناسیم.
آنچه که در نماز جمعه گذشته علیه آقای ظریف رخ داد، مربوط به یک عده محدودی بود که با سازماندهی خاص اهانت‌هایی را به ایشان انجام دادند که نباید به حساب کل جریان رقیب بگذاریم. ما حتی در بیست و چند سال گذشته هم شاهد چنین صحنه‌هایی بودیم. از کتک زدن وزرا بود و پرتاب شی بوده که امروز به شعار چندده نفره تقلیل پیدا کرده است.
به نظر من این موارد جزو عوارض اجتناب‌ناپذیر عدم تحمل و مدارایی بوده که در بخشی از نیروهای اصولگرا همچنان باقی است و این صحنه‌ها بیانگر تخلیه خشم تعدادی از بازندگان این انتخابات بود. آقایان پزشکیان و ظریف باید با متانت و سعه‌صدر از این ناسزاگویی‌ها عبور کرده و تحمل کنند. مسائل اساسی فراروی ایران، دولت و حاکمیت کشور را خیلی تحت‌الشعاع این حرکات ایذایی کم مقدار قرار ندهند و این نوع رفتارهای غیرعقلایی را به حساب کلیت جریان رقیب نگذاریم.
پیش‌بینی می‌کنم سایر ارکان نظام و مشخصا رهبری، همچنان که نشان دادند در این انتخابات بی‌طرفانه رفتار کردند، در ادامه کار بنا به مصالح ملی از آقای پزشکیان حمایت خواهند کرد. رقبا هم به صورت طبیعی حق‌شان است که با استفاده از ادبیات فاخر و روش‌هایی که در شأن جامعه اسلامی و ایرانی ما است نقد منصفانه داشته باشند.
به عنوان عضو حقیقی جبهه اصلاحات، تا به حال احدی را به آقای پزشکیان به عنوان نامزد در یک سمتی معرفی نکرده و بنا بر این کار را هم نداریم. ما در هرکدام از این کارگروه‌ها که نزدیک به ۴۰ نفر است، برحسب تقاضای آقایان پزشکیان و ظریف یک نماینده با یک رأی داریم اما به معنای معرفی نامزد نیست.
دیدگاهتان را بنویسید