روز جمعه یکبار دیگر دو تیم پرطرفدار فوتبال ایران، داربی بزرگ تهران را برگزار می‌کنند. با نگاهی به جایگاه دو تیم در جدول رده‌بندی، پرسپولیس به مراتب شرایط بهتری دارد و قرار گرفتن در صدر جدول نیز گواه این ادعاست.
پرسپولیس در سه سال گذشته و با مربیگری برانکو ایوانکوویچ به تیمی باثبات و با برنامه تبدیل شده که بدون تردید بخت اول قهرمانی محسوب می‌شود. در مقابل، استقلال با مربی جوانی همچون منصوریان هنوز به ثبات نرسیده و تغییر و تحولات بسیار در این تیم موجب شده تا در پایان هفته پنجم استقلال همچنان در حسرت پیروزی باشد.
فاز تهاجمی پرسپولیس
برانکو با شناخت و تجربه خوبی که از فوتبال ایران داشت، می‌دانست انتخاب سیستمی ساده و قابل اجرا از مهمترین موضوعات در فوتبال ایران است. در حالیکه بیشتر تیم‌های حاضر در فوتبال ایران با سیستم تک‌مهاجم بازی می‌کنند، برانکو ابتدا با انتخاب سیستم ٢-۴-۴ کلاسیک که پس از شناخت خوب بازیکنان به ٢-۴-۴ لوزی تغییر کرد، توانسته در لیگ امسال تیمی قدرتمند و با کیفیت بسازد. در فوتبال مهمترین موضوع درک بازیکنان از تاکتیک مورد نظر مربی است وب ازیکنان پرسپولیس بخوبی از نقش خود در این تاکتیک آگاهی دارند.
در سیستم مورد نظر پرسپولیس حضور سه بازیکن در مرکز زمین که توسط کمال کامیابی نیا بعنوان تنها هافبک دفاعی همواره تحت پوشش قرار می‌گیرند موجب شده تا خط میانی این تیم در بیشتر بازیها جریان بازی را در اختیار بگیرد. شناخت خوب محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده و امیدعالیشاه از نوع بازی یکدیگر از نقاط قوت پرسپولیس است. مسلمان و احمدزاده در بیشتر دقایق در حال جابجایی هستند اما عالیشاه بیشتر دقایق در سمت چپ بازی می کند و کمتر به مرکز زمین متمایل می‌شود.
در این سیستم به دلیل فضای زیاد درکناره‌ها، نقش مدافعین کناری بسیار مهم وحیاتی است. ماهینی در راست بخوبی از نقش خود آگاهی دارد اما ربیع خواه فاقد توانایی های لازم در این منطقه است.
در خط حمله نیز با غیبت وحید امیری، علی علیپور درکنار زوج موفق خود مهدی طارمی بازی می‌کند. طارمی و علیپور در کارهای ترکیبی بسیار خطرناک عمل می‌کنند. جنگدگی علیپور و دوندگی بی‌امان او موحب برهم زدن خط دفاعی حریفان می‌شود تا طارمی بتواند با تکنیک خوب خود نهایت استفاده را کند.
فاز دفاعی پرسپولیس
در فاز دفاعی، پرسپولیس پرسینگ به بازیکن صاحب توپ و یارگیری نفر به نفر را اجرا می‌کند. پرسپولیس در زمانی که صاحب توپ نیست، شکل دفاعی مشخصی ندارد اما بازیکنانی که دراطراف توپ قرار دارند با پرسینگ سنگین مانع از شکل گیری حملات تیم‌های مقابل می‌شوند.
این سیستم در سال گذشته نیز اجرا می‌شد، اما به دلیل ضعف دروازه‌بان و مدافعین مرکزی و کندی آنان زمانی که تیم‌های مقابل از پرسینگ اولیه پرسپولیس خارج می‌شدند، می‌توانستند از فضای پشت مدافعین مرکزی و همینطور ارسال از جناحین نهایت استفاده راکنند. اما، امسال با حضور علیرضا بیرانوند و همینطور تجربه خوب جلال حسینی این مشکل تا حدود زیادی برطرف شده است. جلال حسینی و محمد انصاری دو مدافع مرکزی پرسپولیس زوج موفقی را تشکیل داده‌اند، اما در پوشش سمت چپ خط دفاعی هنوز به هماهنگی کاملا نرسیده‌اند.
فاز تهاجمی استقلال
پس از پنج هفته هنوز ترکیب و سیستم بازی استقلال مشخص نیست. علی منصوریان در ابتدا فصل را با سیستم ١-٣-٢-۴ شروع کرد و پس از دو هفته ناکامی به٢-۴-۴ لوزی تغییر سیستم داد. اما در بازی پیش از داربی دوباره به سیستم ١-٣-٢-۴ برگشت. همین موضوع نشان از عدم هماهنگی در استقلال است.
مهمترین موضوع در تاکتیک مورد نظر منصوریان نقش غیرقابل انکار خسرو حیدری است.
حیدری در چند بازی گذشته مرد برتر میدان بود، اما در در نیمه دوم به دلیل فشار بیش از اندازه اثرگذاری خود را از دست می‌دهد. وریا غفوری درکنار حیدری تا حدودی سردرگم است و هنوز نتوانسته تمامی توانایی‌های خود را نشان دهد. در حالیکه در سیستم مورد نظر استقلال حیدری باید بیشتر درکانالهای خط دفاعی حضور پیدا کند، اما با توجه به گرایش این بازیکن به کناره‌ها غفوری می‌تواند بیشتر درکانال‌ها ظاهر شود که این موضوع اصلا در استقلال دیده نمی‌شود.
امیدابراهیمی در سیستم مورد نظر استقلال نسبت به فصل گذشته افت شدیدی داشته است. ابراهیمی هنوز در تفکرات تاکتیکی منصوریان نتوانسته توانایی‌های خود رانشان دهد. سردرگمی ابراهیمی وباقری در میانه میدان موجب شده تا آهنگ تیمی استقلال کاملا ناهماهنگ باشد. باقری بعنوان بازیساز تا حدودی موفق عمل می‌کند، اما هنوز نمی‌داند در چه زمانهایی باید به بازی سرعت دهد و در چه زمانهایی بازی را از سرعت بیاندازد.
استقلال به لطف سرعت جابر انصاری، کاوه رضایی و تکنیک خوب رحمانی و حضور احتمالی فرشید اسماعیلی و ارسالهای دقیق حیدری توانایی ایجاد موقعیت برروی دروازه حریفان را دارد اما مهمترین مشکل استقلال در زدن ضربات آخر است که بازیکنان این تیم بسیار مبتدیانه عمل می‌کنند.
فاز دفاعی
مهمترین نقطه ضعف استقلال در فاز دفاعی این تیم است. استقلال زمانهایی که صاحب توپ نیست تاکتیک مشخصی ندارد. در یارگیری من تو من و پرسینگ به بازیکن صاحب توپ، این تیم بسیار بی‌برنامه است و زمانهایی که قرار است تیم عقب نشینی کند و دفاع منطقه‌ای شکل بگیرد، شکل دفاعی مشخصی در تیم وجود ندارد.
در سیستم مورد نظر بازگشت حیدری و انصاری و قرار گرفتن در کنار ابراهیمی و باقری استقلال می تواند با چهار هافبک به اضافه چهار مدافع دو خط دفاعی بوجود بیاورد و به سیستم ١-١-۴-۴ تبدیل شود. با این تغییر شکل تمامی فضاهای موجود پوشش داده می شود اما در هیچیک از بازیهای گذشته شکل دفاعی استقلال بدین گونه نبود.
در این شرایط استفاده از سیستم ١-٣-٢-۴ که بیشتر ویژگیهای دفاعی دارد در استقلال بی‌مورد است. استقلال اگر بتواند در فاز دفاعی مشکلات خود را برطرف کند و زمانی که توپ ندارد برمبنای توانایی بازیکنان وشرایط بازی استراتژی مشخصی را انتخاب کند، می‌تواند رقیبی جدی برای صدرنشین فعلی لیگ باشد.
یکی دیگر ازمشکلات استقلال ضعف خط دفاعی ومهدی رحمتی در ارسال از کناره‌ها است. فصل گذشته به دلیل قدرت سرزنی مدافعین مرکزی استقلال مشکل مورد نظر کمتر به چشم می آمد اما جانواریو، مگویان و مجید حسینی جوان کاملا در این مورد ضعیف هستند. عدم پوشش مناسب نقاط کور توسط مدافعین کناری یکی دیگر از مشکلات خط دفاعی استقلال درزمان ارسال‌ها است.
نتیجه‌گیری
پرسپولیس بدون تردید از لحاظ فنی بررقیب قدیمی اش برتری دارد. هماهنگی تیمی وشناخت خوب بازیکنان از نوع بازی در سیستم مورد نظر سرمربی و سرعت خوب این تیم درزمان انتقال از دفاع به حمله از دلایل اصلی برتری پرسپولیس است. اما زمانی که تیم‌های حریف با دفاعی فشرده مقابل قرمزپوشان قرار می گیرند، بازیکنان تا حدودی سردرگم بازی می‌کنند. فشار همه جانبه این تیم درزمان حملات موجب می شود تا سیستم دفاعی آنان در ضد حملات بسیار ضربه پذیر باشد. تراکم زیاد دردفاع و استفاده از سرعت رضایی و انصاری و برزای و سرعت دادن به بازی در زمان دفاع به حمله کلید موفقیت استقلال در این بازی است.
دیدگاهتان را بنویسید