به گزارش گیل و دیلم ، حسین شریعتمداری، در گفت و گویی گفته است: من سعید محسن را دورادور می‌شناختم. در سال ۱۳۵۰ فردی از طرف او نزدم آمد و از من خواست برای تشکیلاتی که در حال شکل‌گیری است و به عنوان یکی از اعضای هسته اولیه، با آنها همکاری کنم. علتش هم همان جلسات منظمی بود که از بچه‌های مذهبی تشکیل داده بودیم. از آنها پرسیدم: آیا در هنگام ترور یا بمب‌گذاری که عده‌ای جان خود را از دست می‌دهند، با اذن مرجع تقلید کار می‌کنند؟… و دیدم آنها اساساً به چنین اصولی اعتقاد ندارند. آنها به من گفتند: قرار است چند نفر از اعضا به نجف بروند و با امام صحبت کنند و واقعاً همین کار را هم کردند . امام پس از چند روز گفت‌وگو با آنها، گفتند: بیهوده جان خود و دیگران را به خطر نیندازند و کلاً خط مشی آنان را قبول نکردند. البته هدف آنها گرفتن تأیید امام برای بقای خودشان بود، وگرنه ابداً اعتقادی به گرفتن فتوا برای انجام کارهایشان نداشتند.
بعدها که فعالیت خود را شروع و جزواتی را تهیه کردند، جزوه اقتصادشان را برایم فرستادند که نظر بدهم. به آنها گفتم:« آیات و روایات را به زور به دیدگاه‌های مارکسیسم وصل کرده‌اند و محتویات این جزوه ربطی به اسلام ندارد». البته اعضای اولیه سازمان مجاهدین بچه‌های مخلص و خوبی بودند، ولی افکار التقاطی، به مرور زمان کار دست سازمان داد و عاقبتی را که همه می‌دانیم پیدا کردند.
دیدگاهتان را بنویسید