بهتر است بگویند نگران جیب خودمان بودیم و با همه رسانه ها و مردم صادقانه سخن بگویند! تا اگر از این قشر تجلیل نمی کنند حداقل به شعور خبرنگاران نیز توهین نکنند!
گیل و دیلم | هفدهم مرداد ماه روز خبرنگار است؛ تنها روزی در سال که مسئولین به یاد اصحاب رسانه می افتادند و با برگزاری مراسمی از آنها تقدیر می کردند اما کرونا نشان داد همان سالی یک بار هم مسئولین به اجبار به یاد خبرنگاران بودند و هیچ علاقه ای به این کار نداشتند.مشکلات اصحاب رسانه یکی دو تا نیست و گویا هرگز هم پایان ندارد. یک روز آقایان شاید برای رکورد زنی یکی پس از دیگری مجوز صادر می کنند و به آمار و ارقامشان می نازند و روزی دیگر دریغ از کوچکترین یارانه یا بسته حمایتی یا درآمد پایدار که برای همین رسانه ها در نظر گرفته شده باشد. روزی صحبت از آزادی قلم و ضرورت انتقاد پذیری مدیران می کنند و روزی دیگر با کوچکترین انتقادی، برخی مدیران شکایت را اولین و مقتدرانه ترین راه حل می بینند و متولیان فرهنگی استان نیز هیچ حمایتی از خبرنگاران نمی کنند. بیمه که اصلا بهتر است از مشکلاتش نگوییم! دفاتر کار رسانه ها هم که یکی پس از دیگری به دلیل گرانی های اخیر تعطیل می شود و ظاهرا آقایان از همه این مسائل بی خبرند!اگر بخواهیم این مشکلات را بشماریم تمام شدنی نیست. حتی همان سالی یکبار هم که مراسمی به عنوان تجلیل از خبرنگاران برگزار می کردند باید دقایق کسالت بار سخنرانی ها و ارائه آمار و ارقام بی سر و تهشان را نیز ضمیمه مراسم می کردند و به خورد خبرنگاران می دادند! انگار نه انگار که روز، روز خبرنگار بوده است! گویا آقایان همه روزها را روز خودشان و همه آدم ها را آدمهای خودشان می دانستند که موظف بودند حتی در جشن تجلیل از خودشان نیز به جای آن که حرفهایشان را بزنند و مطالبه گر باشند سخنان آقایان را تحمل و برای آقایان قلم فرسایی کنند! البته این وسط یک بخش موسیقی هم در نظر گرفته می شد که گویا ما خبرنگاران موسیقی ندیده هستیم و باید نیم ساعتی از مراسم هرسالمان هم با این بخش سپری شود!اما امسال کرونا با همه بدی هایش، خوبی هایی هم داشت و به اصحاب رسانه بار دیگر ثابت کرد که همان مراسم سالی یکبار هم از سر اجبار بوده و مدیران فرهنگی استان چندان علاقمند به تجلیل از این قشر نیستند. اگر پیش از این جشنی هم برگزار می کردند احتمالا یا برای عکس یادگاری شخص مدیر بوده است که در سوابقش ثبت کند یا از ترس انتقادات رسانه ای بوده است و گمان می کردند با همان هدایای ناچیز، چند ماهی از تیغ انتقادات اصحاب رسانه در امان هستند!امسال هم کرونا بهانه خوبی به دست آقایان داد تا همان جشن سالی یکبار را نیز برگزار نکنند. کنکور و هر نوع تجمع دیگری را با رعایت فاصله گذاری اجتماعی برگزار می کنند اما نوبت به اصحاب رسانه که می رسد غیر ممکن است و در راستای پیشگیری از شیوع بیشتر کرونا، جشن و مراسم لغو می شود. البته خبرنگاران که اصلا متوجه نشدند آقایان از خدا خواسته بودند تا راهی پیدا کنند که هدایای سالی یکبار خبرنگاران را پرداخت نکنند! که اگر نگران سلامتی اصحاب رسانه بودند راه برای تجلیل غیرحضوری از این قشر وجود داشت! پس بهتر است بگویند نگران جیب خودمان بودیم و با همه رسانه ها و مردم صادقانه سخن بگویند! تا اگر از این قشر تجلیل نمی کنند حداقل به شعور خبرنگاران نیز توهین نکنند!به هر حال سالهاست اصحاب رسانه امیدی به مسئولین فرهنگی استان ندارند و خودشان راهشان را برای ادامه حیات رسانه خود پیدا کرده اند. چه بهتر که کرونا بهانه ای شد تا خبرنگاران امسال دیگر آمارها و سخنرانی های کسالت بار آقایان را تحمل نکنند. زندگی خبرنگاران با این یک روز و بدون این یک روز می گذرد و آقایان باید بدانند خبرنگار معطل این روز نیست. پس چه بهتر که همین سالی یک روز برگزار نگردد و سالهای بعد نیز لغو شود تا باعث نشود تا برخی همکاران ما به برخی مدیران اجازه دهند تا هرطور دلشان می خواهد در طول سال جولان دهند. مساله تنها این است که آقایان باید بدانند توهین به شعور خبرنگاران ممنوع است!
بهنیا ثابت رفتار
۱۳۹۹/۰۵/۱۵
دیدگاهتان را بنویسید