عباس عبدی ، تحلیل‌گر مسائل سیاسی ؛

حکومت اگر خیر خودش را می‌دانست کارش به اینجا نمی‌رسید که تهدید به شرکت در انتخابات کند یا فتوا دهد!

به گزارش گیل و دیلم ، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

حکومت اگر خیر خودش را می‌دانست که کارش به اینجا نمی‌رسید که پیاپی دعوت و تهدید به شرکت در انتخابات کند و در تلویزیون فتوا دهند که عدم شرکت بالاترین گناه کبیره است!!
مگر در سال ۱۳۹۶ کسی را دعوت کردند که بیاید رای بدهد؟ در ساعت ۱۲ شب فقط حدود ۳ میلیون نفر پشت درهای حوزه‌های رای‌گیری ماندند و تمام دستگاه‌های تبلیغاتی آن سوی مرزها و مخالف ایران نیز بوق تحریم می‌نواختند و جالب اینکه مردم به کسی رای می‌دادند که ۳۹ سال در مهم‌ترین بخش‌های همین حکومت عهده‌دار مسوولیت بود.
یعنی این مردم حتی به این حد هم راضی بودند که کسی از خود حکومت را با چنین استقبالی رای دهند، پس چرا الان و در سال ۱۴۰۰ این همه خواهان رای دادن مردم شده‌اند؟ در حالی که سقف مشارکت طبق نظرسنجی‌ها ۳۰ و چند درصد است آن هم در مناطق روستایی و شهرهای کوچک بالاست.
خب مردم می‌گویند که بارها رای دادیم چه شد؟ حتی برجام را که به سود حکومت بود تحمل نکردند، همان‌ها که زمانی علیه برجام بودند، حالا یادشان افتاده که برجام و رفع تحریم خوب و لازم است. کسانی که برای قطع رابطه با عربستان جشن می‌گرفتند و در کاسه دولت قبل گذاشتند حالا برای برقراری رابطه جشن پیروزی می‌گیرند.
درک از میانه‌روی یک درک جمعی است این طور نیست که کسی یا کسانی خودشان را مصداق میانه‌روی بدانند بلکه این تعریف باید به لحاظ اجتماعی شکل گرفته باشد. ممکن است در یک دوره‌ای یک پدیده‌ یا رفتاری مصداق میانه روی باشد ولی در شرایطی دیگر، چنین معنایی نداشته باشد.
حکومت هم به غلط گمان می‌کند که این شرایط به سودش است. اگر کلاً سودی در این وضع باشد برای نیروهای برانداز است و نه برای اصلاح‌طلبی و نه حتی برای حکومت.
مشکل این بیانیه از آنجا آغاز می‌شود که مقدمات معمولا درستی را بیان می‌کند که چندان محل ابهام و حتی ایراد نیست، ولی معلوم نمی‌شود، چگونه از آنها نتیجه‌ای را می‌گیرد که اتفاقامخالفان نیز نتیجه خود را از این مقدمات می‌گیرند.
بیانیه یک نتیجه ناخواسته هم دارد که آقایان استصوابی را در سیاست‌های خود ثابت‌قدم می‌کند،چرا ثابت‌قدم می‌کند؟ چون به این حقیقت می‌رسند که هر کاری کنند عده‌ای هستند که لبیک بگویند.
برخی از این دوستان محترم وقتی پایش بیفتد در تندروی بی‌پروا عمل می‌کنند از جمله در همان روزهای اول اعتراضات ۱۴۰۱ در میان تعجب همگان هشتگ‌های آنچنانی می‌زدند و از اولین بازداشت‌شدگان بودند و روانه زندان شدند حالا چگونه دیگران را به میانه‌روی دعوت می‌کنند