گیل و دیلم / به نظرم کمتر کسی می داند که انجام فعالیتهای رسانه ای چقدر طاقت فرسا است.وبدون عشق به این حرفه انجام شدنی نیست.
این روزها افراد مختلف فرارسیدن روز خبرنگار را به دلایل متعدد همانند؛اعتقاد قلبی به اهمیت جایگاه رسانه،تشکر از زحمات یکساله خبرنگاران ، بواسطه عادت که همه روزهای بزرگداشت تقویم را تبریک می گویند، بواسطه ترس از جایگاه خبرنگاران و یا اینکه فعلا در سمت و مسئولیتی قرار دارند و به اطلاع رسانی محتاج هستند تبریک می گویند.اما به نظرم کمتر کسی از این افراد که گاها پیام های پرطمطراق کپی از هم را منتشر می کنند می دانند که رسانه چه قدرت اعجاز برانگیزی دارد.و چه کارهای نشدنی، با‌کمک رسولان آگاهی بخش جامعه شدنی می شود.
به نظرم بیشتر افرادی که عاشق دیدن تصاویر و خبرهای خود در رسانه ها بدون رعایت ظرافت های رسانه ای هستند هیچ گاه نخواهند فهمید چه بازخوردهای نفرت آمیزی از خود را پدید می آورند.
و آنانی که هوشمندانه از ابزار رسانه برای آگاهی بخشی استفاده نکنند،ضمن آنکه نمیتوانند از پشتوانه مردم برای پیشبرد اهداف سازمانی و کاهش مشکلات بهره ببرند؛ هیچ گاه خیری از جادوی خبر و رسانه نخواهند دید و محبوبیت و مقبولیتشان کاهش خواهد یافت.
بیائیم؛ کمی با سواد رسانه ای آشنا شویم.از شنیدن و خواندن هر انتقادی برآشفته نگردیم و با هر تملقی باد به غبغبه نیاندازیم و همچون پادشاه بی لباس فکر کنیم لباسی برتنمان است؛چون در نهایت کودکی فریاد برخواهد آورد که پادشاه بی لباس است.و رسوایی و تمسخر کمترین تاوان نادیده گرفتن واقعیت ها ست.
روز خبرنگار را به همکاران سابقم تبریک عرض می کنم و امیدوارم ارزش اقداماتشان بیش تر از گذشته نمایان شود.
ای بی خبر از سوخته و سوختنی
عشق آمدنی بود نه آموختنی
یوسف گلشن
مدیرکل اسبق روابط عمومی استانداری گیلان
دیدگاهتان را بنویسید