گیل و دیلم | پرداختن به موقعیت ممتاز این شهر تاریخی و طبیعی که نامش به عطر چای ، برنج و سبزینه باغ‌های دل‌انگیزش ، خاطره‌ها را معطر می سازد، این روزها حال خوشی را نمی توان از او سراغ گرفت، چراکه همچون تابستان‌های سپری شده، حاشیه میادین، پیاده‌راه‌ها و بر گرداگرد استخر رنجی تحمل ناپذیر به نام چادرخوابی مسافران بی‌برنامه سایه خود را بر میزبانان لاهیجی سایه افکنده است. این صحنه، اگرچه تداعی سفر آسان و دلبستگی به طبیعت است، اما در پس خود معضلاتی را رقم زده که ضرورت توجه جدی آن بیش از پیش احساس می‌شود.
سال گذشته در همین زمان به مشکلات خدمات گردشگری و تبعاتی کمبود بنزین و نیز عدم برنامه‌ریزی برای مدیریت سفر، مفصلا پرداخته شد؛ ظاهرا در بر همان پاشنه می‌چرخد و صرفا قدری از مشکلات صفوف طویل بنزین کاسته شده است! باید اذعان داشت چادرخوابی در اماکن عمومی، به ویژه در مناطقی که فاقد زیرساخت‌های لازم هستند، نه تنها زیبایی شهر را خدشه‌دار می‌کند، بلکه مشکلات زیست‌محیطی، اجتماعی و امنیتی را به همراه دارد. زباله‌هایی که پس از رفتن مسافران بر جای می‌مانند، آلودگی منابع آبی و اختلال در نظم شهری، تنها بخشی از این چالش‌هاست.
میدان چای در مدخل ورودی شهر، که می‌تواند نماد و آغوش دل‌انگیز شهر لاهیجان باشد، اینک به اردوگاهی موقت برای مسافران و تصویری از لجام گسیختگی بدل شده است. وقتی از لاهیجان سخن به میان می‌آید، یعنی بخشی از تاریخ گیلان، یعنی مرکزیت بیه پیش و پایگاه تشیع در زمان حکمرانی کارکیاییان؛ این وضعیت، نه تنها شأن و منزلت جایگاه هویتی شهر لاهیجان تنزل می‌دهد، بلکه بیانگر فقدان ساز و کار جدی و دقیق برای ساماندهی مسافران چادرخواب در اثر کمبود کمپ‌های مجهز، اقامتگاه‌های ارزان است، چنانکه مسافران بی‌برنامه، چادرخوابی در اماکن عمومی را به عنوان تنها گزینه پیش رو می‌یابند.
معضل چادرخوابی، نه تنها به لحاظ بصری چهره‌ای مخدوش به شهر می دهد، بلکه ساکنان محلی نیز از بی‌نظمی، سر و صدا و گاهی رفتار نامناسب برخی گردشگران گلایه‌مند از این شرایط نابهنجار می‌شوند. بی تردید استمرار این وضعیت، نه تنها بر کیفیت زندگی شهروندان تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه می‌تواند به تنش‌های اجتماعی منجر شود.
راه‌حل این مشکل، در گرو برنامه‌ریزی جامع و منسجم است. ایجاد کمپ‌های مجهز و استاندارد، توسعه مراکز اقامتی ارزان‌قیمت و فرهنگ‌سازی برای گردشگری مسئولانه، گام‌هایی ضروری در این راستا هستند. همچنین، اعمال قوانین روشن و نظارت دقیق بر چادرخوابی در اماکن عمومی می‌تواند از گسترش بی‌رویه این پدیده جلوگیری کند.
لاهیجان، با همه زیبایی‌ها و جاذبه‌هایش، شایسته تدبیری است که هم به نیازهای گردشگران پاسخ داده و هم هویت و محیط زیست آن را حفظ کند. چادرهای برافراشته بر بستر بی‌تدبیری، یادآور این واقعیت هستند که گردشگری پایدار، نیازمند برنامه‌ریزی هوشمندانه و احترام به طبیعت و فرهنگ است. زمان آن رسیده است که این شهر تاریخی، با رویکردی نوین، میزبان گردشگرانی باشد که نه تنها خاطرات خوشی با خود حمل کنند، بلکه اثری مثبت بر جای بگذارند.
رضا علیزاده
۱۴۰۴/۰۶/۱۹
دیدگاهتان را بنویسید