تبدیل باشگاههای ورزشی به یک بنگاه اقتصادی آسیبهای جدی در حوزههای اجتماعی و فرهنگی وارد میکند که نادیده گرفتن اقشار محروم و عدم کنترل مناسب هنجارهای فرهنگی از این نمونهها هستند.تجربه نشان داده واگذاری اماکن ورزشی به بخش خصوصی نه تنها کارایی آنها را افزایش نداده بلکه باعث کمبود مخاطب آنها شده است.اگر چه مقرر شد درصدی از مبالغ واریزی خزانه تحت عنوان درآمد اختصاصی به ورزش شهرستان برگشت داده شود، اما در عمل سهم زیادی به شهرستانها تخصیص نمییابد. مشکلات دیگر واگذاری اماکن ورزشی به بخش خصوصی گرفتن قیمتهای بسیار بالا و دلخواه برای اجاره دادن سالنها است و حتی بازارهای سیاهی که سانسها را در ساعتهای مختلف و با قیمتهای متنوع واگذار میکنند.
همچنین برای سالنهای ورزشی ساعت کار مشخصی از ساعت ۶ صبح تا ۲۳ و ۳۰ دقیقه شب تعیینشده اما این افراد برای منافع بیشتر سالنها را تا پاسی از شب اجاره میدهند و یا از یک مکان ورزشی برای برگزاری کنسرت ها و همایش ها استفاده می نمایند که باعث آزار مردمی که در حوالی این سالنها زندگی میکنند شده است.
همچنین افراد غیر ورزشی که تجربه چندانی در مدیریت اماکن ندارند وارد شده و با وجود عدم توانایی در نگهداری اموال بیتالمال مشکلات عدیدهای را برای هیأتهای ورزشی و مربیان به وجود میآورند و از طرفی رقابت در مزایده مبالغ اجاره اماکن ورزشی را بالا برده و به تبع آن هزینه ورزش کردن را بالا میبرند. بسط تولید منابع مالی یا خصوصیسازی به تمام ابعاد ورزش نه امکان پذیر است و نه صحیح، ورزش همگانی، ورزش تربیتی و آموزشگاهی، ورزش بانوان و… نیازمند حمایت جدی دولت است و بهتر است به جای خصوصیسازی و تولید منابع مالی با رایگان شدن اماکن ورزشی، زمینه را برای همگانی کردن تمام رشتهها به وجود آورند. به نظر میرسد ورزش هم باید نظیر بخش آموزش و درمان تحت حمایت دولت باشد. بهواقع بسیاری از مردم به ویژه جوانان و نوجوانان توان استفاده از زیرساختهای ورزشی را ندارند
و در پایان مدیریت دوگانه، موقتی بودن کارفرما، دوگانه شدن سیاستهای ورود و خروج و بهره برداری باعث میشود کارایی این سالنها پایین بیاید. چرا که نمیشود یک مدیریت جدید را در دل یک مدیریت دولتی بیاوریم.
بحثی که وجود دارد این است که آیا سازمانهای دولتی که از بودجه مردم ساخته شدهاند حق درآمدزایی دارند یا خیر؟ طبق قانون مسلما حق درآمدزایی ندارند و اگر خود دولت عهده دار این کار باشد بهتر از اجاره دادن اماکن ورزشی است. و آیا در پایان مجموعه ها و اماکن ورزشی با همان کیفیت اول به دولت باز گردانده می شود.
کیوان انتظامی – دانشجوی دکتری تربیت بدنی
دیدگاهتان را بنویسید