گیل و دیلم | واقعیت تلخ این است که از بافت‌های تاریخی و ابنیه تاریخی تنها تعداد اندکی بنای ثبت‌شده باقی مانده و همان‌ها نیز یا به دست پیمانکاران بی‌تخصص سپرده شده‌اند یا در سایه بی‌توجهی، به شکلی غیر اصولی مرمت یا نگهداری می‌شوند و یا به طرز عجیبی به حال خود رها شده اند . نتیجه کار چیزی جز «نمایی ساختگی» از بافت تاریخی نیست؛ نه به هویت گذشته شباهت دارد، نه به بازآفرینی فضاهای اصیل شهری. می توان گفت این حوزه یعنی توجه به هویت تاریخی شهر عملا به فراموشی سپرده شده و اداره میراث فرهنگی لاهیجان هیچ نقش تاثیر گذاری در این سالها ایفا نکرده است!
بافت تاریخی شهرهای گیلان بویژه لاهیجان این روزها به صحنه‌ای از تناقض بدل شده است؛ پروژه‌هایی که به نام مرمت آغاز می‌شوند اما در عمل چیزی جز تخریب تدریجی و از بین بردن اصالت بنا و بافت به جا نمی‌گذارند. گویی میراث فرهنگی تنها در حد شعار مانده. نه در عرصه نظارت واقعی.
مسجد اکبریه ، محله تاریخی گابنه، میدان ، خانه محصصی، حمام گلشن ، خانه صادقی و بسیاری دیگر از بافت ها و ابنیه های تاریخی لاهیجان که در سایه بی‌توجهی اداره میراث لاهیجان در ورطه نابودی قرار گرفته اند .
اینها نمونه های عینی از ده ها نمونه مشابه این وضعیت است که می‌توان بدان اشاره نمود.
آنچه در این بناها جریان دارد، بیشتر به یک شوخی تلخ شباهت دارد، که با کمی پیاده روی؛ غفلت در نگهداری صحیح این بافت های تاریخی و ده ها نمونه مشابه، از بی توجهی و بی تدبیری و بی برنامگی را در این خصوص به نمایش می‌گذارد.
شاید بتوان با تغییرات در این حوزه از رخوت بوجود آمده در این سالها، خارج شد ، شاید!
دیدگاهتان را بنویسید