یک نماینده سابق مجلس گفت: اگر می توانستیم تنها زندگی کنیم لازم نبود تا وارد پیمان‌نامه‌هایی چون CFT شویم؛ اما همان طور که در فقه خوردن گوشت مردار برای زنده ماندن ذکر شده است، برای زنده ماندن در عرصه بین‌الملل موضوعاتی همچون موضوع پیوستن به پیمان‌نامه‌های بین‌المللی ناچاری‌ها و ناگزیری‌هایی وجود دارد.
به گزارش گیل و دیلم، ایرج ندیمی در گفت‌و گو با ایسنا، در ارتباط با “تصویب CFT در مجلس شورای اسلامی” اظهار کرد: ما در تحلیل روابط بین‌الملل باید به این نکات توجه داشته باشیم که کشور ناگزیر به ارتباط با دنیا است. فراموش نکنیم که از لحاظ صادرات و واردات در بخش اقتصادی بیش از همه نیازمند دنیا هستیم؛ هم برای فروش میعانات،گاز و نفت و هم برای وارد کردن محصولات مورد نیاز کشور باید با دنیا ارتباط داشته باشیم.
وی ادامه داد: وقتی می خواهیم به این نیازمان پاسخ بدهیم باید با سازمان‌های تجاری-سیاسی-اجتماعی منطقه‌ای، بین‌الدولی و بین‌المللی ارتباط داشته باشیم. عدم پذیرش این ارتباط‌ها هزینه‌هایی به کشور وارد می کند.
این فعال سیاسی خاطر نشان کرد: بخشی از این هزینه ها توسط غرب مخصوصا آمریکا به کشور تحمیل می شود. برجام بیش‌تر نقش سلبی داشت، به معنای دیگر بیش از آن که درآمد ایجاد کند مانع ورود هزینه‌های اضافی به کشور می شد؛ حالا آمریکا با خروجش از برجام خواسته تا مجدد این هزینه‌ها را به کشور ما وارد کند.
وی ادامه داد: درست است که در تدوین قراردادهای بین‌المللی کشورهایی مثل آمریکا محتوای بسیاری از این روابط را بر اساس منافع دولت‌های خود یا نزدیکان خود مشخص می کنند؛ اما باید ما نیز با در نظر گرفتن منافع خود از این قرار دادها عقب نباشیم.
ندیمی سپس تصریح کرد: اگر می توانستیم تنها زندگی کنیم لازم نبود تا وارد این پیمان‌نامه‌ها شویم؛ اما همان طور که در فقه خوردن گوشت مردار برای زنده ماندن ذکر شده است، برای زنده ماندن در عرصه بین‌الملل و موضوعاتی همچون موضوع فوق ناچاری‌ها و ناگزیری‌هایی وجد دارد.
وی در پایان گفت: بنابراین ما از روی ناچاری و نیز به جهت اینکه بتوانیم روابط‌مان را حفظ و گسترش دهیم، علی رغم شناخت ماهیت و مفاد کنوانسیون‌هایی چون برجام و CFT با اضافه کردن شروطی چون تطبیق قانون اساسی یا عمل به قانون خود می‌توانیم مشکل خود را حل کنیم.
دیدگاهتان را بنویسید