یادداشت صادق زیباکلام درباره امیدواری‌های اپوزیسیون:

چشم امید به آمریکا و اسرائیل داشتن رفتن به دنبال سراب است

به گزارش گیل و دیلم ، صادق زیباکلام با انتشار یادداشتی در کانال تلگرامی‌اش نوشت:

درحالی‌که بسیاری از ایرانیان نگران حملۀ تلافی‌جویانۀ نتانیاهو هستند، در نقطۀ مقابل، طیف گسترده‌ای از هموطنان اپوزیسیون در دلشان قند آب می‌کنند که دری به تخته‌ای بخورد و نتانیاهو ناجی دمکراسی و آزادی در ایران شود.

این هم حکایتی است که بسیاری از ایرانیان، و در رأس آنان، جناب شاهزاده رضا پهلوی، ناامید و سرخورده از امکان هرگونه تغییر و تحولی در داخل کشور، چشم امیدشان به پیروزی ماه آینده دونالد ترامپ و حملۀ نظامی نتانیاهو به ایران دوخته شده.

اولاً این امکان وجود دارد که نتانیاهو حملۀ تلافی‌جویانه به ایران نکند. چون حملۀ موشکی هفتۀ گذشتۀ ایران، صدمۀ جدی به اسرائیلی‌ها وارد نساخت و نتانیاهو خیلی دلیلی برای تلافی ندارد.

واشنگتن و شماری از اعضای دولت خودش هم باتوجه به درگیری گسترده در لبنان، چندان اصراری به تلافی ندارند. چون تلافی اسرائیل باعث اقدام مجدد ایران خواهد شد و این دور باطل همچنان ادامه خواهد یافت. درحالی‌که عدم تلافی اسرائیل، درگیری را در همین نقطه متوقف می‌سازد.

بازگردیم به امیدواری اپوزیسیون به اقدامات نظامی نتانیاهو علیه ایران، و چشم امید دیگرشان به پیروزی آقای دونالد ترامپ در انتخابات ماۀ آینده آمریکا.

ملاحظات ملی و میهنی را هم در نظر نگیریم و فرض بگیریم که آرزوی اپوزیسیون برانداز تحقق یابد و نتانیاهو و دونالد ترامپ به ایران حملۀ نظامی بنمایند. بعلاوه، فرض بگیریم که اپوزیسیون برانداز هم همه‌گونه همکاری و مساعدت با آن‌ها بنمایند. سؤال اینجاست که چنین سناریویی چقدر موفق خواهد شد تا نظام را سرنگون نماید؟

واقعیت آن است که آن آرزو و رویایی که براندازان در سر دارند، که تصور می‌کنند با حملۀ نظامی آمریکا و اسرائیل، نظام سقوط خواهد کرد، در عالم واقعیت اتفاق نخواهد افتاد. اقدام نظامی آن‌ها صرفاً باعث افزایش مشکلات و مصیبت‌های مردم خواهد شد.

بگذریم که چشم امید اپوزیسیون به اسرائیل و آمریکا، و جناب شاهزاده به نتانیاهو و ترامپ برای تحقق دمکراسی در ایران، رفتن به‌دنبال سراب است.

این را کسی دارد می‌گوید که هیچ بغض و کینه‌ای نه نسبت به آمریکا دارد، نه اسرائیل. کسی که سال‌ها قبل از پیدایش اپوزیسیون، حاضر نشد پای بر روی پرچم‌های آمریکا و اسرائیل بگذارد؛ این پرسش معروف را مطرح نمود که «چه‌کسی از ایران خواسته که اسرائیل را نابود سازد؟» و کتاب «تولد اسرائیل»اش هنوز بعد از ۱۵ سال، اجازۀ انتشار نیافته