×

یادداشت | بازیکنان بی هویت در فوتبال سیاسی

  • کد نوشته: 36472
  • ۱۳۹۷-۰۶-۲۸
  • 130 بازدید
  • ۰
  • به گزارش پایگاه خبری گیل و دیلم ، متن دریافتی بدین شرح است : اصولا در ایام انتخابات بیش از هر زمان دیگری جریانهای مسلط سیاسی در کشور اعم از اصول گرا و اصلاح طلب مرزبندی های سیاسی خود را مشخص نموده و در قالب نقدها، مصاحبه ها، مناظرات و سخنرانی ها به تدوین مواضع […]

    یادداشت | بازیکنان بی هویت در فوتبال سیاسی
  • به گزارش پایگاه خبری گیل و دیلم ، متن دریافتی بدین شرح است :

    اصولا در ایام انتخابات بیش از هر زمان دیگری جریانهای مسلط سیاسی در کشور اعم از اصول گرا و اصلاح طلب مرزبندی های سیاسی خود را مشخص نموده و در قالب نقدها، مصاحبه ها، مناظرات و سخنرانی ها به تدوین مواضع و برنامه های خود در چهار چوب های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی پرداخته و تمامی سعی و تلاش خود را در جهت جذب آرا حداکثری به قصد پیروزی در انتخابات به کار می گیرند.
    در چنین فضاییست که ستاد های انتخاباتی در قالب احزابی موقت به شناسایی و جذب نیروها، اقدام و سعی در بسیج و سازماندهی آنان نموده و با ایجاد تشکیلات، کارگروه ها و شاخه ها ی متفاوت اقدام به ایجاد یک تیم می نمایند.
    تیمی که از راس گرفته تا پایین ترین سطح زیر شاخه هایش، متشکل از افرادیست که هر یک به نحوی در پیروزی یک جریان سیاسی و یا کاندیدا نقشی موثر ایفا نموده اند.
    اگر فضای انتخاباتی در یک نظام جمهوری را به مثابه ی یک بازی فوتبال در نظر گرفته و با فرض اینکه سیاستمداران بازیکنان روی این زمین اند گ، از اصولی ترین قواعد بازی، احترام به نتیجه، ظرفیت پیروزی و تحمل شکست، وفاداری به تیم خودی، رعایت احترام تیم مقابل و خودداری از خودمحوری و تکروی توسط بازیکنان است.
    پیروزی و یا شکست نتیجه ی تلاشی جمعیست. از هواداران سیاسی گرفته، جدا از مرزبندی های چپ و راستشان، تا سیاستمدارانی که در وسط میدان نهایت تلاش خود را برای در دست گرفتن سکان اجرایی کشور به کار گرفته اند.

    اما در این میان هستند کسانیکه بهیچوجه تحمل باخت را ندارند، می خواهند برنده باشند.
    نه از ایشان نشانی در سکوی هواداران خواهید یافت و نه در زمین بازی حاضرند. اینان یاران پس از پیروزیند . اهمیتی ندارد که در کدام تیم باشند. حالا با هر لباسی و به هرقیمتی .. اگر روزی بر سکوی هواداری بنشینند و یا در زمینی بدوند، بعنی پیروزی آن تیم به هر دلیلی مسجل است. برای پیروزیشان بعید نیست که گل به خودی زده و یا تبانی نمایند … در غیر اینصورت اینان بیشتر وقت خویش را در رختکن های استادیوم های سیاسی در انتظار پوشیدن لباس تیم برنده می گذرانند … بعد هر پیروزی و شنیدن صدای سوت پایان، شادمان و پرانگیزه و ملبس به لباس پیروزی رختکن را ترک نموده و صدای بوقشان ساعت ها سینه هوا را می شکافد.بلندتر از فریاد شادمانه ی هواداران و بازیکنان آن تیم … مطابق معمول اینان برنده اند. برنده گانی که نه آرمانی دارند و نه عشقی ، نه بازی را میدانند و نه قاعده ها را میفهمند .. تنها برنده اند و بس …

    سامان حسینی نوید

    لینک کوتاه مطلب:

    https://gildeylam.ir/?p=36472

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *