طی ۱۶سال گذشته دو دولت اصولگرا (احمدی‌نژاد و رئیسی ۷سال) و دو دولت نزدیک به اصلاح‌طلبان (روحانی و پزشکیان ۹سال) در مصدر کار بوده‌اند.همچنین در ۲۰سال پیش از آن هم یک دولت اصولگرا (احمدی‌نژاد ۴سال) و یک اصلاح‌طلب (خاتمی ۸سال) و یک دولت میانه (هاشمی ۸سال) مدیریت امور دولت را عهده‌دار بوده‌اند....

هم‌میهن نوشت: ایجاد محدودیت بر موتورسواری زنان تنها یک نمونه کوچک اما گویا از تداوم همان منطق منتهی به اعتراضات مهسا است؛ منطقی که به جای تقویت اعتماد عمومی و نظم اجتماعی، شکاف و بحران می‌آفریند....

اولین کاری که مجلس ایران پس از جنگ اخیر انجام داد تصویب فوریتی قانونی به نام «الزام دولت به تعلیق همکاری با سازمان (آژانس) بین‌المللی انرژی هسته‌ای» بود. در عمل هم هیچ اتفاقی خارج از اراده شورای عالی امنیت ملی رخ نداد، در نتیجه هفته گذشته که خبر بازگشت بازرسان آژانس هسته‌ای اعلام شد اغلب نمایندگان معترض شدند که چرا از قانون مزبور تخلف شده و دولت آن را نقض کرده است....

امیدواریم آقای پزشکیان هر چه زودتر این رویکرد را اصلاح کنند و اجازه ندهند که منافع مردم قربانی لجبازی افرادی غیرمسئول شود. فیلترینگ نسبت به وضعیت ناخرسند سیاست خارجی و اقتصادی و ناترازی‌ها و نیز انتخاب مدیران موضوع مهمتری نیست....

یک روزنامه اصلاح طلب نوشت: یکی پزشکیان را با ابوالحسن بنی‌صدر مقایسه می‌کند و دیگری لاریجانی را دولت در سایه برای پوشاندن ضعف‌های دولت می‌داند. این یکی رئیس‌جمهور را خائن می‌نامد و دیگری تهدید می‌کند که از گزینه‌های دیگر برای او استفاده می‌کنند. در نهایت حرف‌شان یکی است: «عدم کفایت رئیس‌جمهور». انگار نمی‌توانند آرام بگیرند و از هیچ اقدامی جهت تحریک مردم فروگذار نیستند....

به نظر می‌رسد که جامعه ایران خیلی پیش از این در توصیف وضع نارسایی‌های موجود به کفایت مذاکرات رسیده است. در واقع، در توصیف وضعیت موجود و نیز به بن‌بست رسیدن سیاست‌های گذشته تردیدی نیست....

اداره مملکت با این سیاست‌های متناقض عملاً به بن‌بست خورده است. فرصت فکر کردن و برنامه‌ریزی را از دولت گرفته است. ناترازی انرژی و آب حاصل فقدان فرصت در برنامه‌ریزی و فقدان فرصت برای فکر کردن و اصلاح مدیریت است. ناکارآمدی مدیریت حاصل فضای به‌شدت امنیتی است که محصول نگه داشتن دائمی کشور در فضای جنگ با همه است....

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های اصولگرایان با منتقدان وضع موجود به‌ویژه اصلاح‌طلبان این است، درحالی‌که اغلب تندروها متعهد به قدرت هستند، و در برابر هرگونه اقدامات حتی نادرست ولی‌نعمتان خود در دولت سکوت یا حمایت می‌کنند، در مقابل اصلاح‌طلبان متعهد به حقیقت هستند و وظیفه نقد دولت منسوب به خود را ترک نمی‌کنند؛ چه‌بسا در این میان برخی زیاده‌روی هم کنند....

یکی از متنفذین جناح تندرو در تعریض به مذاکرات وزارت امورخارجه با طرف‌های اروپایی گفته است که: «ضعف، جنگ می‌آورد و تنها قدرت است که مانع جنگ می‌شود. دیپلماسی باید حامی سرمایه‌های ملی باشد، نه ابزار کاهش آن.الان سه دولت اروپایی باید خودشان را به ما اثبات کنند، نه ما؛ زیرا آن‌ها حمله به ما را تأیید کردند.»

آقای پزشکیان حتماً از نتایج نظرسنجی‌ها مطلع هستند که در دوران جنگ اولین دغدغه نیمی از مردم و با فاصله زیاد عدم دسترسی به اینترنت بوده است. حالا چگونه می‌توان به نام وفاق در برابر شورایعالی فضای مجازی که کسی آنان را نمی‌شناسد، حقوق حقه این مردم را نادیده گرفت؟ شعار وفاق ارزشمند و موثر است؛ اما آیا به این قیمت گزاف؟...