سلام.
سلام اشکوریهای عزیز این روزها از یک مطلبی کهنه دوباره رونمایی شد و بر زخم دل مردم اشکور نمک پاشیدند.
نمیدانم این بازی رسانه ای است یا جنگ قدرت اما هرچه که باشد تاریخ یک دیار وسرگذشت یک سرزمین را در زیر خروارها علامت سوال مدفون کرد.
نمیدانم از کجای این قصه تلخ شروع کنم و فقط می دانم که نمیتوان تاریخ یک دیار چند هزارساله را ندید گرفت و واژه های دروغین را به دیاری دیگر نسبت داد.
اما آنچه برایم محرز است آمار سازمان جهاد کشاورزی نیست که میزان زمین های زیر کشت اشکور رحیم آباد را بیش از ۴۷۰ هکتار و زمین های زیرکشت جنت رودبار رامسر را زیر ۱۰۰ هکتار می داند.
آنچه برایم محرز است برگزاری اولین جشنواره گل گاوزبان در اشکور رحیم آباد نیست اما آنچه که از روز برایم روشن تر است و مرا وادار به نوشتن چنین یادداشتی کرد این است که فندق-گردو-گیاهان دارویی-گل گاوزبان و…. نعمت هایی که خداوند به سرزمین کهن اشکور بخشیده است و همه از فرزندان دیار اشکور هستند و قبول این باور برایم سخت است که گل گاوزبان ریشه در تاریخ کهن اشکور رحیم آباد دارد را ندید بگیریم و این فرزند خلف را از مادری چون اشکور جدا کنیم.
لیک بر همگان آشکار است که پایتخت گل گاو زبان ایران اشکور است و همه میدانیم حقیقت ماجرا چیست و جنت رودبار قطعه ای کوچک از بهشت پهناور اشکور است و گل گاوزبان پایتختی به جز اشکور رحیم اباد نخواهد داشت
هرچند سازمان های مربوط بخواهند گل گاوزبان اشکور را به نام جنت رودبار رامسر تمام کنند.
و من و ما و همه ایران گل گاوزبان را محصول دیار اشکور رحیم آباد می دانیم نه جنت رودبار رامسر…
علیرضا محمدی
دیدگاهتان را بنویسید