روزنامه ایران نوشت: دانشگاه در ایران جایی است که دانشجویانش تندترین انتقادات را می‌کنند. دانشگاه سیاسی اما جایی نیست که خشونت فیزیکی، توهین یا تخریب اموال عمومی اجازه عرض اندام داشته باشد.
روزنامه دولتی ایران از پروژه اخراج اساتید از دانشگاهها تمام‌قد دفاع کرده است.
به گزارش گیل و دیلم به نقل از ایران، بخش‌های مهم این مطلب را در ادامه می‌خوانید:
قطع همکاری با معدودی از اساتید پیمانی که در اجرای قوانین حاکم بر جذب اعضای هیأت علمی و مراعات استانداردهای علمی – پژوهشی و البته در معدود مواردی نیز برای جلوگیری از تکرار رویه خشونت‌بار و ترویج درگیری در حوادث سال گذشته، بهانه این هیاهوگری و اتهام‌زنی شده است.
از تعداد ۳۸ استادی که در دولت سیزدهم همکاری‌شان در دانشگاه‌های زیرمجموعه وزارت علوم پایان یافته، ۳ استاد به سن بازنشستگی رسیده بودند، ۳ نفر پرونده قضایی خارج از وزارت علوم دارند و تا حل پرونده از تدریس تعلیق شده‌اند، ۷ نفر در اغتشاشات سال گذشته کنشگری مجرمانه داشته‌اند و تعدادی صلاحیت‌های علمی و عمومی‌شان برای تدریس رد شده و ۷ استاد هم اصولاً عضو هیأت علمی نبوده‌اند و صرفاً قرارداد حق‌التدریس‌شان تمدید نشده است.
یکی از اساتید دانشگاه شریف به عنوان استاد دانشگاهی که در جریان حوادث سال قبل خشونت‌آمیزترین تحرکات را در قلب خود شاهد بود، بیشترین این حمایت‌ها را متوجه خود ساخته است. به این ترتیب استادی که بیش از تدریس مشغول مخالف‌خوانی در توئیتر است و خواسته یا ناخواسته یک روز ارتباط آشکار دو دانشجوی دستگیر شده شریف با سازمان منافقین را منکر می‌شود و روز دیگر در بحبوحه درگیری‌های فیزیکی میان جریان‌های مختلف دانشجویی گرای امکان انتقال سلاح از طریق نرده‌های دانشگاه شریف را می‌دهد حالا همان استادی است که به نمادی برای مطرح کردن ادعای دروغین پاکسازی اساتید تبدیل شده است. حال آنکه هیأت جذب دانشگاه شریف مستنداً در همین مصداق، پایان مدت پیمان و عدم ارائه درخواست تمدید قرارداد و مهم‌تر از آن انجام ندادن بخشی از تکالیف آموزشی و پژوهشی را دلیل حکم قطع همکاری با او اعلام کرده است.
دانشگاه در ایران همان جایی است که دانشجویانش هر ساله در دیدار با عالی‌ترین مقامات کشور تندترین انتقادات و مهم‌ترین مطالبات را برای حل مسائل مردم مطرح می‌کنند. این سیاسی بودن همان رویه‌ای است که توسط دولت سیزدهم هم به‌رغم همه التهاب‌آفرینی‌های رخ داده، حمایت شده است. دانشگاه سیاسی اما جایی نیست که به جای تضارب عقاید و حاکمیت کرسی‌های آزاداندیشی، رویه خشونت فیزیکی، توهین یا تخریب اموال عمومی اجازه عرض اندام داشته باشد.
قطعاً عاملان اتفاقات تلخی که سال گذشته با پنجه بوکس و چاقوی ضامن‌دار و حتی حمایت از قاتل مسلح دو دانشجوی مشهدی در ساحت علمی و فرهنگی دانشگاه صورت گرفت و از سوی برخی نه‌تنها محکوم نشده و حتی تبلیغ شد، نمی‌توانند با غوغاسالاری و بی‌انصافی و سیاسی‌کاری جریان‌های منتقد دولت به مطامع خود دست پیدا کنند
