گیل و دیلم | احمد زیدآبادی نوشت: آن‌ها که نگذاشتند در اسفند ۱۳۹۹ یا فروردین ۱۴۰۰ که همه شرایط برای احیاء برجام آماده بود و محور‌های توافق و امتیازات اضافی به دست آمده در گزارش وزارت خارجه به مجلس مستند شده است، چه خسارتی به کشور وارد کردند که کوچکترین رقم آن، محروم شدن از درآمد صادرات نفت است که در ۲سال نیم گذشته، بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار از کف ملت ایران رفته است.”

پاراگراف فوق سخن حسن روحانی است و سخن کاملاٌ حق و متینی هم هست. اما وی به عنوان رئیس جمهور وقت، لازم است توضیح دهد که چه کسانی، چگونه و به چه دلایلی نگذاشتند برجام در آن برهۀ زمانی احیاء شود.
با این حال، می‌دانیم هر که و هر چه بوده‌اند، “رئیس جمهور اعتدالگرا” در مقابل‌شان فاقد قدرتِ لازم برای احیای بک توافق از قبل پذیرفته‌شده، بوده است. آیا آقای روحانی این را می‌پذیرد؟ اگر می‌پذیرد، پس چرا برای دور دوم، کاندیدای ریاست جمهوری شد و وعده‌ها را هم تا عرش برین بالا برد؟ و اگر نمی‌پذیرد، پس دیگر گلایه‌اش از اینکه “نگذاشتند” برای چیست؟