به گزارش گیل و دیلم ، روزنامه هم میهن نوشت:
وضعیت ناترازی انرژی که این روزها نوک قله یخ آن بیرون زده و یک هفته‌ای کشور را به تعطیلات رهنمون کرد، مسئله‌ای نیست که صرف چهار ماه سکانداری دولت مستقر ایجاد و تکوین یافته باشد و البته فقط و فقط به دولت قبل نیز محدود نیست؛ اما هر چه باشد، بیانگر آن است که خبری از «اسب زین‌شده» ادعایی نیست؛ اما تندروها بی‌امان و بی‌محابا دولت را برای قطعی برق شماتت می‌کنند و جالب آنکه مطالبه پاسخ فوری و آنی در قبال عملیات «وعده‌صادق٣» را نیز دارند؛ آن‌هم در وضعیتی که به طور طبیعی می‌تواند با مخاطرات برای زیرساخت‌های کشور همراه باشد که این قطعی برق در برابر آن شوخی بیش نخواهد بود.
برخی چهره‌های شاخص این جریان نیز نسبت به هرگونه مذاکره و مراوده‌ای در عرصه سیاست خارجی گارد تهاجمی و انکاری دارند و مخالف تنش‌زدایی هستند؛ اما همزمان مدام از بالا رفتن قیمت ارز گلایه می‌کنند و کنایه می‌زنند درحالی‌که بدیهی است راهکار مهار قیمت ارز از معبر چاره‌اندیشی برای لغو تحریم‌ها و نیز کاهش سطح تنش گذر می‌کند.
در دیگر سو، درحالی‌که به‌خودی‌خود، کشور و دولت همانگونه که اشاره رفت با ابربحران‌های مختلف دست‌به‌گریبان است، تندروهای افراطی از هر موضوع بی‌ربط و باربطی سوژه‌سازی می‌کنند و به دنبال تخریب دولت و شخص رئیس‌جمهوری هستند. از جمله آنکه واکنش احساسی رئیس‌جمهوری نسبت به همسر فقید خود آن‌هم در جلسه پاسداشت نهاد خانواده را نیز برنمی‌تابند و زبان به کنایه و متلک می‌گشایند و یک نماینده مجلس بر خود لازم می‌بیند که پیرامون چنین موضوعی به نقد رئیس دولت پرداخته و گریه او را نشانه ضعف و استیصال از مدیریت امور کشور ارزیابی کند!
یا در اوضاع و احوال ناخوشایندی که منافع ملی ایران در پیش‌برد استراتژی منطقه‌ای معطوف به تحولات سوریه دچار آسیب و خلل جدی شده و دشمنان و رقبای دیرباز منطقه‌ای نسبت به ایران براق شده‌اند و دومین حضور رؤسای‌جمهوری ایران در مصر آن‌هم در قالب اجلاس دی٨ که اولین حضور مهم منطقه‌ای و بین‌المللی بعد از تحولات سوریه و با حضور چند بازیگر اصلی منطقه‌ای است و می‌تواند تاثیر مهمی در سیر و روند تحولات با نقش‌آفرینی موثر دیپلمات‌ها را شاهد باشیم، یا با ابتکار پزشکیان شاهد گذر از چالش چندده‌ساله در روابط فیمابینی میان مصر و ایران به‌عنوان دو قدرت دیرین منطقه و جهان اسلام باشیم، تندروها در رویکردی مضحک با بحران‌سازی کاریکاتوری خوش و بش پزشکیان با اردوغان را که طی آن پزشکیان به سیاق همیشگی در سلام و علیک خود دست بر سینه گذاشته را به سوژه داغ شبکه‌های اجتماعی تبدیل کرده و دولت را نکوهش و نقد می‌کنند که زبان بدن رئیس‌جمهوری فلان و بهمان است.
درحالی‌که نه زبان بدن در عرف دیپلماتیک منطبق بر چنین مصداقی هست و نه اصل و فرع آن اهمیت و موضوعیتی در روابط با ترکیه و نه در سیاست منطقه‌ای دارد و این صحنه‌آرایی و غلو و آگراندیسمان تنها و تنها نشان‌دهنده آن است که تندروها عزم جزم کرده‌اند که به هر شکل و شمایلی با بحران‌سازی ولو کاریکاتوری چوب لای چرخ دولت بگذارند.
نکته البته آنجایی حاد و قابل تأمل می‌شود که شرایط موجود و بحران‌های واقعی پیش روی دولت را مدنظر قرار دهیم و این نکته را هم ملحوظ کنیم که تجربه بحران‌سازی‌های تصنعی در سال ٩۶ که از سوی برخی از تندروها در وهله اولیه کلید خورد، کشور را وارد سیکل باطلی کرد که هنوز از تبعات آن بیرون نرفته‌ایم و به‌رغم این تجربه تلخ و ضربات مهلک به کشور و کلیت نظام و سرمایه اجتماعی حاکمیت و نه‌فقط دولت وقت، اصرار بر همان سبک و سیاق در مواجهه با دولت جای تأمل و مداقه بسیار دارد.
دیدگاهتان را بنویسید