گیل و دیلم | سازمان چای کشور به عنوان یک نهاد سیاست گذاری و متولی اصلی صنعت چای ، وظیفه کلیدی در حمایت از چایکاران ، ساماندهی و تنظیم بازار داخل را برعهده دارد.
اما در این بین با نگاهی بر عملکرد این سازمان در این سالها می توان به ضعف آن در این مسیر پی برد و شاید به همین خاطر است که مجلس و دولت قبل را برآن داشته بود که این سازمان را منحل نماید.( بحث انحلال سازمان چای همچنان به قوت خود باقی است)
سازمان چای کشور در راستای حمایت از چایکاران خرید تضمینی برگ سبز را در سیاست های حمایتی خود قرار داد ، اما نه تنها در این راه توفیقات افزونی کسب ننمود بلکه از سایر مسؤلیت های خود نیز غافل گشت.
از اینها که بگذریم مشکلات بازار چای کشور نیز به قوت خود باقی است .
کیفیت پائین بخشی از محصولات عرضه شده در کنار بسته بندی نامرغوب و عدم برندسازی مناسب و همچنین واردات چای خارجی که اغلب آنها عطر و رنگ چای داخلی را ندارند اما با اسانس های متنوع در یک دهه اخیر متأسفانه ذائقه مصرف کنندگان را نیز دگرگون نموده است .
زمانیکه این مؤلفه ها را کنار یکدیگر قرار می دهیم به نقش ضعیف سازمان چای کشور در معرفی و ترویج مصرف چای ایرانی می رسیم!
اما موضوع مهم تر که این سازمان از آن غافل است بحث توسعه پایدار است. با توجه به بحران آب و تغییرات اقلیمی انتظار می رفت این سازمان با برنامه های جدی و مدون جهت نوسازی باغات ، به‌زراعی و حتی استفاده از فناوری های نوین اقدام نماید که متأسفانه در این راستا هیچ گام موثری برداشته نشده است .
راه اندازی معاونت بازرگانی این سازمان نیز که شاید در بخش تجاری سازی چای داخلی می توانست کمک شایانی در ارتقای وضعیت اقتصادی چای ، چایکاران و حتی کارخانجات نماید به واسطه بی توجهی ریاست این سازمان به فراموشی سپرده شده و بیشتر به روزمرگی های خود مشغول هستند .
با توجه به موارد ذکر شده می توان نتیجه گرفت سازمان چای کشور هیچ سیاست توسعه محوری ندارد!
و همه اینها را می توان نشأت گرفته از مدیریت خسته و بی رمق ریاست این سازمان دانست.
شاید زمان تغییر فرا رسیده است!
دیدگاهتان را بنویسید