به گزارش گیل و دیلم ، کیهان نوشت : وقتی غرب آشکارا و بدون پرده‌پوشی از فشار حداکثری بر ایران سخن می‌گویند و از هیچ ابزار برای ضربه زدن به ملت ایران فروگذار نمی‌کنند، چه معنایی دارد که همچنان پیوستن به لوایحی چون CFT مورد بررسی قرار گیرد؟ تجربه جنگ ۱۲ روزه، فعال‌سازی مکانیسم ماشه، و بیش از دو دهه کشمکش‌های بی‌حاصل در توافقات بین‌المللی، این واقعیت را ثابت کرده است که هر امتیازدهی به غرب نه‌تنها راهی برای حل اختلافات نگشوده بلکه دشمنان را گستاخ‌تر و فشارها را مضاعف ساخته است. پس بررسی دوباره لوایحی که در اصل طراحی و تدوین‌شان با هدف محدود کردن کشورهایی چون ایران صورت گرفته، چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟
این روزنامه افزوده است: در چنین شرایطی، پرسش کلیدی این است: وقتی آمریکا و اروپا به صراحت و آشکارا از ادامه فشار حداکثری علیه ایران سخن می‌گویند و با صدای بلند اعلام می‌کنند که قصد دارند از هر ابزار فشاری بهره گیرند، چه دلیلی دارد که برخی همچنان به بررسی دوباره CFT و پالرمو و در نهایت به سازوکار FATF اصرار می‌ورزند؟پیوستن به چنین رژیم‌های حقوقی و نظارتی تحت سلطه غرب، عملاً به معنای دادن اطلاعات کامل مالی و بانکی کشور به دشمنان است. آنان با استفاده از همین اطلاعات می‌توانند راه‌های تازه‌ای برای تحریم بیابند، شبکه‌های اقتصادی ایران را ردیابی کنند و فشار بر کشورمان را مضاعف سازند. آیا این چیزی جز یاری رساندن به دشمن در مسیر فشار حداکثری است؟
دیدگاهتان را بنویسید