✍خطابه کنندگان بر روی صندلی یا همان “روشنفکران کاذب” ( بقول ژان‌پل سارتر) بهمراه گروهی از “روحانیون سکولار” دین را پدیده ای رو به زوال و دژنراسیون یا fallof دانسته و متعاقبا انقلاب اسلامی را هم نه بمثابه یک گفتمان مستقل ، بلکه گذاری در راستای طرح های نظام سلطنتی سابق انگار می کنند.
تا همین جای مطلب امروز من شاید شما را شوکه کرده باشد.زیرا اصطلاح “خطابه کنندگان‌روی صندلی ” یا ” روحانیون سکولار ” یا ” روشنفکران کاذب خودش محل بحث و چالش جدی است و‌البته من قصد ندارم در این یادداشت کوتاه وارد این بحث شوم و‌شما را ارجاع می دهم به مقاله ای که بزودی منتشر می کنم بنام ” خطابه بر روی صندلی بدون الزام اخلاقی یا بوسه خیانت بر گونه خدا” .ولی پرسش اساسی که در این یادداشت من‌بدنبال پاسخ گویی به آن هستم این است که:
چرا صادق زیباکلام در دادگاه محکوم و مستحق مجازات دانسته شده است؟
?از پروژه قدیمی تر شریعتی زدایی و جلال آل احمد ستیزی( شما بخوانید چپ زدایی ) که این‌چند ساله اخیر و‌بخصوص پس از سال ۸۸ توسط ائتلاف اصول گرایان محافظه کار ، سلطنت طلب ها و‌جریان راست‌اصلاح طلبی کلید خورده و مرحوم شریعتی را با انواع طرق به بنیادگرایی، تروریسم و ستیز با روحانیت سنتی متهم کرده و آل احمد را نیز با انواع تهمت ها و‌ناسزاها نواخته بودند .و در این راستا انواع دایکوتومی های کاذب مانند دوگانه دکتر علی شریعتی – ایت اله میلانی، جلال آل احمد- دکترغلامحسین صدیقی را پیش کشیده بودند که بگذریم در این چند ماه اخیر گروه نشریات زنجیره ای محمد قوچانی( وابسته به غلامحسین‌کرباسچی ) یعنی سیاست نامه و مهرنامه هم صدا با روزنامه قانون( که ارگان اصلاح طلبان است) قلم ها راطوری بر روی کاغذ چرخانده که اینبار دکتر سید جواد میری استاد برجسته جامعه شناسی را مورد انواع توهین ها و حملات غیر اخلاقی قرار دهند و‌جالب است که در این راستا با مجله فرهنگ امروز (وابسته به حدادعادل) و مریدان سینه چاک دکتر سیدجوادطباطبایى مقیم در مرکز حاکمیت هم داستان شده اند.
این دو مورد را بگذارید کنار اخراج اساتید برجسته علوم انسانی کشور مانند دکترصادق زیباکلام، دکتر افتخارجهرمی و‌حتی دکتر داوری اردکانی از دانشگاه آزاد اسلامی که اخیرا صورت گرفت.و جالب این است که این تصفیه حساب ها اصلاح طلب و اصول گرا هم نمی شناسد ، که افتخار جهرمی روزگاری عضو نهادی محافظه کار مانند شورای نگهبان بود و‌داوری اردکانی را نیز عده ای متهم‌می کردند به اینکه ” نورچشمی نظام سیاسی ” حاکمیت است( شما نقدهای دکتر حسن محدثی را به رضا داوری دنبال کنید .که این شاگرد احمد فردید را متهم می کند که سه دهه توانسته با محافظه کاری به حیات علمی خود در ایران ادامه دهد و‌نورچشمی حاکمیت بشود، در حالیکه امثال طیف پوپری جریان روشنفکری که دکتر عبدالکریم سروش جریان ساز آن بوده مجبور شده است ترک وطن کند.)
?ولی دلیل این هجمه آشکارا سازمان یافته و ائتلافى علیه اساتید برجسته علوم انسانی کشور چیست؟ ولی قبل از پاسخ به این پرسش مهم باید به شما خواننده محترم این نکته را یادآور شوم که برخورد امنیتی- سیاسی با اساتید علوم‌انسانی در کشورما ودر این چند دهه اخیر امری مسبوق به سابقه است.کمااینکه دکتر سعید مدنی جامعه شناس و پژوهشگر ارشد علوم اجتماعی که از بنیانگذاران نشریه توقیف شده ایران‌فردا و استاد و عضو گروه پژوهشی رفاه اجتماعی دانشگاه علوم بهزیستی و‌توانبخشی نیز در دی ماه ۱۳۹۰دستگیر و‌از سوی دادگاه به ۶ سال حبس و ۱۰سال تبعید در بندرعباس محکوم شد.و در حال حاضر در حال گذراندن دوران تبعید خود در بندرعباس است.و یا فلان مدرس خانم دانشگاه آزاد اسلامی اراک را بدلیل عنوان عقاید علمی اش در مورد بعضی مباحثی دینی با دستور مستقیم رییس هیات موسسان دانشگاه آزاد یعنی دکتر علی ولایتی اخراج می کنند.
ولی خواستگاه این برخوردهای اخیر متفاوت است.اولا این اساتید با دو پروژه به مخالفت صریح برخواسته اند.یکی پروژه “اسلامی کردن علوم انسانی” که دکتر زیباکلام و دکتر اردکانی آنرا کان لم یکن و‌ناشدنی تلقی کرده اند. و‌دیگری پروژه ” پهلویسم اسلامی ” که دکتر سیدجواد میرى تنها روشنفکر آگاه شناخته شده و صاحب موقعیتى است که مستقیما و بطور آشکارا با این پروژه به چالش برخواسته است.
?پهلویسم اسلامى همان پروژه برنامه ریزى شده طیف الیگارشى ( اشرافی ) جریان انقلابی است که با طراحى مرحوم آیت اله و محوریت جریان اعتدالی، راست اصلاح طلبی واصول گرایی محافظه کار در حال اجرایی شدن است.
هسته فکرى این پروژه بر این ایده استوار است که جمهورى اسلامى را بیش از هرچیز مى توان و باید به مثابه تکمیل پروژه دولت-ملت سازى پهلوى تفسیر کرد با این تحلیل که پهلوى در وارد کردن نهاد دین و حکمت و هویت اسلامى در نوسازی آمرانه و دولت سازی خود بسیار کندو با تاخیر عمل کرده ودر نتیجه نهاد دین را در مقابل خود نهاد اما جمهورى اسلامى به واسطه ادغام روحانیت در حاکمیت توانست مقاومت تاریخى دین در مقابل نظامات تمامیت خواه را در هم بشکند. ( شما به مصاحبه های محمد رضا پهلوی در سالهای پایانی حکومت دقت بکنید متوجه می شوید که او عملا مخالفت مردمی پیش روی خود‌نمی دیده است.و اعتراضات ایجاد شده را ناشی از مقاومت ارتجاع سرخ یعنی کمونیست ها و‌مارکسیست ها) و ارتجاع سیاه یعنی روحانیون و مذهبیون در برابر اصلاحات آوانگارد خود می دانسته است.)
?در مورد پروژه اسلامی کردن علوم انسانی بحث مفصل و دامنه دار است و‌البته پروژه اصلی و‌روبنایی هژمونی قدرت است.دکتررضا داوری در مورد این‌پروژه اخیرا موضع علمی شفافی گرفته “علم دینی” و “علوم انسانی اسلامی” مورد ادّعا را ممکن ندانسته و این پروژه را عقیم و ابتر می دانداو عنوان کرد”علم ماهیتی متفاوت با دین دارد و همچنین صراحتا تذکر داد که”وقتی مطلب سیاسی با مسئله علمی خلط می‌شود، هر چه بکوشند به نتیجه نمی‌رسند”.و آب پاکی روی دستان مدعیان ریخته که “این بحث چنانکه توجه دارید سی سال است که به نتیجه نرسیده است و به نظر نمی‌رسد که در آینده نیز به نتیجه ای برسد.” ولی این پروژه را عده ای مانند حجه الاسلام عبدالحسین خسروپناه در موسسه حکمت و فلسفه مجدانه پیگیری می کنند و سخنان اینچنینی ابدا به کت شان فرو نمی رود.( مناظره زیبا کلام و خسروپناه را با عنوان” نقش دین و عقل در زندگی انسان” را که آبان ماه ۱۳۹۱ در قالب برنامه زاویه بر روی آنتن رسانه ملی رفت حتما ببینید.).خب ! انواع حمایت های سیاسی و‌بودجه های دولتی هم مزید بر علت است که این پروژه همچنان با قوت ادامه یابد.
?روشنفکر واقعی کیست ؟ روحانی حقیقی چه می کند؟ یک روشنفکر واقعی و یا یک روحانی حقیقی چند وجه مشترک دارند آنها روی صندلی نمی نشینند و از زمین و زمان انتقاد نمی کنند، ولی خود را و طبقه خود را از این انتقادات مبرا بدانند.آنها پرسشگر هستند و‌همواره به هژمونی قدرت و وضعیت موجود ” نه !” می گویند.یک روشنفکر واقعی چراغ تفکر شما و‌یک روحانی حقیقی شمع دل شما را شعله ور می کند.یک روشنفکر واقعی به شما می آموزد همواره پرسشگر باشید و‌یک روحانی حقیقی به شما تذکر می دهد که هستی شما از شما مطالبه شده ونه اینکه به شما عطا شده باشد. او به شما می گوید شما در برابر این پرسش که ایمان دینی چه تاثیری در اگزیست شما داشته پاسخگو‌باشید.همانطور که یک روشنفکر به شما می گوید شما چقدر خواستگاه طبقاتی و فرهنگی خود را به چالش کشیده اید؟ ولی یک روشنفکر کاذب همواره‌به خود دعوت می کند.همانطور که یک روحانی سکولار مدعیات خود را جایگزین فرمان های الهی می کند.کیش شخصیت و سازش کاری ثمره کار روشنفکری کاذب و تظاهرات مذهبی از تولیدات روحانی سکولار است.در هر دوی این تولیدات اتمیزه کردن توده ها وضعیتی غیرقابل انکار است.روشنفکر کاذب مداوما مردم را دعوت به انتخابات می کند ، در حالیکه پس از انتخابات آنها را از اعتراض و‌کنشگری باز می دارد و روحانی سکولار توده ها را عادت می دهد که به راهپیمایی روز اربعین بروند و‌مراسم های مذهبی را گروهی و پرشور برگزار کنند ولی همواره در هر دوی این آموزش ها خبری از مقوله عدالتخواهی نیست.
?در چنین فضایی است که خطابه کنندگان بر صندلی مترصد آنان هستند که براباس ها آزاد بچرخند ، همانطور که کاهنان اعظم از پیلاتوس آزادی برابا را خواستند.( همان منبع آیه ۱۲) و اینچنین است که روشنفکران واقعی و روحانیون حقیقی همواره در حصر، تبعید و زندان بسر می برند و روشنفکران کاذب و روحانیون سکولار برای رسیدن به قدرت کلمات خدا را تغییر می دهند و بجای “تغییر ” سازش کاری را پیشه خود می کنند.بجز دلایل سیاسی و فرهنگی مرتبط با حذف اساتید علوم‌انسانی در کشور ما باید این مورد آخر را بسیار مدنظر داشت که فرق روشنفکر واقعی با نوع کاذب آن‌در التزام عملی او به اخلاق است.و دکتر زیباکلام ها نمونه درست و‌حقیقی این پایبندی هستند. آری ! جرم آنها این است که برخلاف جریان‌آب شنا می کنند.
به قلم: علی دادخواه
از مجموعه چرا – من – اصلاح طلب نیستم
۲۵ اسفند ماه ۱۳۹۶
دیدگاهتان را بنویسید