چندیست که معادلات اجتماعی، اقتصادی وفرهنگی برای گیلان رو به بهبودی نهاده و نوید بخش آینده ای روشن تر برای این مرز بوم نمود پیدا کرده است.
با حضور جوانترین استاندار کشور در پیرترین استان ایران بارقهٔ امید برای گیلانیان که می رفت در هیاهوی سبزی این سرزمین به یاس تبدیل شود ایجاد شده است.
از سر گیری مبحث منطقه ویژه اقتصادی لاهیجان، تداوم بیشتر در ساخت راه آهن گیلان که انشالله پس از راه اندازی کریدور حمل و نقل و باربری ایران به کشورهای آسیایی میانه، چرخش چرخ دنده های بازار مسکن، حمایت از بنگاه های اقتصادی کوچک و…. همه و همه بیانگر عزم مسولین برای وضعیت معیشتی مردمان گیلان است.
دکتر سالاری با نگرش جوانگرایی و فرصت دادن به مدیریت جوانان وبانوان پا به مسند استانداری گیلان نهاد و خون تازه ای را در رگهای استان گیلان دمید اگرچه ایشان راه طولانی در پیش دارند ولی همت همه جانبه مردم و مسولین را می طلبد که در این قطاری که ایشان سکان هدایتش را به عهده دارند رو به جلو حرکت کنند و اگر قدرت و توان ندارند در اولین ایستگاه پیاده شده و جایشان را به مسافر بعدی دهند.
هیچ پستی برای کسی ماندنی نیست و هیچ میزی تا ابد ماندگار نمی ماند و فقط کارکرد مثبت است که مردم را متقاعد می سازد که در برابر اسم آن مدیر سر تعظیم فرود آورند.
هیچ گیلانی نام مرحوم مهندس “قهرمانی چابک” را فراموش نمیکند و کمتر کسی است که با شنیدن نام ایشان یاد چهره مصمم و بارانی پوشیده وی سوار بر ماشین برف روب سال ۱۳۸۶ را در ذهن خود تجسم نکند.
وجود دکتر سالاری در این برهه از زمان با سابقهٔ موفق ایشان در مناصب قبلی موهبتی است که نصیب گیلان شده و شناخت بسیار به موقع استاندار محترم، از گیلان، در مورد سرمایه گذاری در صنعت گردشگری و بوم گردی و فراهم آمدن این فرصت برای گیلانیان نشانه ای از وسعت نگاه دکتر سالاری به این مقوله است که به سبب طبیعت زیبا و مردمانی مهمانواز می تواند پذیرای مهمانانی از سراسر ایران و حتی فراتر از مرزها باشد و امید آن می رود همه دستگاه های ذیربط در این خصوص همکاری مضاعفی را با متقاضیان به عمل آورند تا شاید شروع خوبی برای ورود گیلانیان به بازار اقتصاد پایدار با اولویت جوامع روستایی و نگرش بومی محور باشد.
و چهره واقعی گیلان با حمایت همه جانبهٔ مردم و مسولین از زیر این نقاب سبز که خود در سالهای اخیر باعث عقب نگه داشته شدن گیلان شده بیرون آید .
نگاه ویژه ایشان به بحث حفظ محیط زیست و اراضی کشاورزی از آرزوهای تمام طرفداران محیط زیست گیلان در سالهای اخیر بود .تغییر کاربری های لجام گسیخته و ظهور حلب قرمزیها در سالهای نه چندان دور در گیلان و ویلاسازی های خوش نشینان پایتخت، اگرچه منفعتی کوتاه مدت برای روستاییان داشت ولی در دراز مدت باعث مشکلات فراوانی در مقوله های مختلف بوجود آورد، البته این به معنای مخالفت با ساخت این ویلاها به معنای خاص نیست بلکه تلنگری بر ماست که درآمدهای پایدار را جستجو کنیم .حضور خوش بینانه میانگین۳۰ روز در سال یک ویلا نشین که اکثر مواقع این افراد حتی مایحتاج اولیه خود را از شهرهایشان می آورند کمکی چندان به اقتصاد روستا نمیکند و ضرر انباشت و حمل زباله آن است که نصیب روستاهای ما می شود.
حال اگر در صدد راه اندازی صنعت گردشگری با اولویت بوم گردی با هدف پویایی جوامع روستایی باشیم گام بزرگی در فراهم سازی بستر برای کسب درآمد روستایان صورت می پذیرد.
امید است همه مردم و مسولین فرصت پیش آمده را به فال نیک گرفته و در صدد حمایت و اجرای این طرح برآیند که دیگر فرصتِ، فرصت سوزی نیست.
بهرنگ فرید
اسفند۹۶
دیدگاهتان را بنویسید