گیل و دیلم/ دانشجویان دانشگاه پیام نور همواره از ضعف مدیریت و کشمکش جریان های سیاسی وابسته به خارج از دانشگاه گلایه دارند، این گلایه نه صرفا در خصوص ضعف فیزیکی در حوزه های مختلف دانشگاه و یا امکانات حداقلی رفاهی بوده ، بلکه مجموعه ای از نیازهای اولیه دانشگاهی و دانشجویی مانند: گلایه از ضعف در حوزه ی آموزشی که ناشی از سیاسی‌کاری در جذب اساتید حق التدریس می‌باشد که دانشگاه را به جولانگاه زورآزمایی گروه های سیاسی (بالاخص نمایندگان) تبدیل نموده تا ضعف در حوزه ی فرهنگی و تبدیل محیط دانشگاه به بستری جهت ایجاد کانون‌ها وکمیته های فرهنگی و کانالیزه نمودن و جهت دهی به حرکات دانشجویان به منظور دست‌‌‌یابی به مقاصد شخصی سیاسی و یا ضعف در استفاده از ظرفیت های ویژه استان در کشور که بجای احقاق حقوق دانشجویان جای خود را به روابط پنهانی متقابل سیاسی می دهد؛ تشکل‌های دانشجویی همواره گلایه از خفقان جریان های سیاسی دانشجویی دارند و مسئولین دانشگاه را همانطور که در کرسی های آزاد اندیشی دیده می‌شود به سوءمدیریت در این حوزه متهم می نمایند ؛ حتی بی‌حرمتی به دانشجویان تا بدانجا پیش رفته که به صورت علنی در محیط دانشگاه ، دانشجویان را مورد تحقیر و توهین (توسط حراست فیزیکی) قرار می دهند؛ مگر مقام معظم رهبری”احترام به دانشجو را به مثابه احترام به علم معرفی ننموده اند” (بیانات در دیدار دانشجویان در ماه مبارک رمضان ۱۳۹۳/۸/۱۰) و یا در محفل دیگر دانشجویی آیا ایشان بر ” شایستگی تقویت و تحکیم اساس عدالت خواهی در دانشجویان ” تاکید نفرموده اند (در بیانات در دیدار با وزیر علوم و روسای دانشگاه ها ۱۳۸۳/۱۰/۷ ) مگر ایشان موکدا نفرموده‌اند که ” در دانشگاه هدف دانشجو است یعنی استاد تحقیق و آزمایشگاه می بایست در جهت رشد و تعالی دانشجویان قدم بردارند” لیکن در محیط دانشگاه کدام یک از عناصر اصلی مورد تاکید مقام معظم رهبری که همواره مسئولین دانشگاه را به دوری از مغفولٌ عنه ماندن آنها تشویق نموده اند، مورد توجه قرار گرفته است ؛عنصر علم و تحقیق و کارایی علمی و جوشیدن استعداد های علمی و یا عنصر ایجاد روحیه و تدین و حرکت صحیح و سالم سازی معنوی و روحی دانشجویان (بیانات در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی ۱۳۷۰/۹/۲۰) ، کدام یک از منویات رهبری در دانشگاه به دور از کشمکش های سیاسی مورد توجه قرار گرفته ، مگر ضرورت حفظ وحدت در دانشگاه ها همواره مورد تاکید ایشان نبوده است ، (سخنرانی در مراسم بیعت جمع کثیری از دانشجویان و دانشگاهیان ۱۳۶۸/۳/۲۳ ) پس چگونه به بهانه ایجاد بستر سیاسی در دانشگاه محیط دانشگاه را به ماوی جهت تاخت و تاز سیاسی خویش و اطرافیان قرار داده اند و یا محیط دانشجویی را به محل بده و بستانهای مدیریتی خود تبدیل نموده اند و از ظرفیت های دانشجویی برای مقاصد شخصی استفاده نموده اند که در نهایت این خود از عواصل اصلی سرافکندگی و سرخوردگی جوانان این مرز و بوم خواهد گردید ؛ به تعبیر دیگر این میدان ، میدان کسب تجربه نیست زیرا هر درنگ، عواقب ناگواری بر آینده این قشر از جوانان خواهد گذاشت ، بنابراین پسندیده است با توجه به اهمیت حوزه ی دانشگاه به جای استفاده از افراد کم‌تجربه که صرفا تکیه بر عقبه‌ی سیاسی خود دارند از سایر ظرفیت های دانشگاهی در حوزه ی مدیریت استفاده گردد ، تا دانشگاه را به بستری مناسب وسالم برای فعالیتهای علمی و اجتماعی دانشجویان به منظور اعتلای دانش و فرهنگ اسلامی تبدیل نمایند ؛ که این محقق نمی شود مگر با استفاده از کلیه ظرفیتهای دانشگاه و نه گروه اندک با جهت گیری خاص
منبع: گیلان تایمز
دیدگاهتان را بنویسید