گیل و دیلم | این روزها کشور ایران در شرایط حساسی به سرمی برد؛ بنابراین انتخاب یک شخصیت در حوزه شغلی نمی تواند رافع مشکلات اساسی کشورشود.هرچند در دید نخست به نظر می رسد که انتخابات ریاست جمهوری کشور ما به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گره خورده است، که درصورت پیروزی بایدن در امریکا، انتخاب رییس جمهوری با تفکر دیپلماتیک بهتر جوابگو خواهد بود و قدری مشکلات ما کمتر خواهد بود؛ اما با توجه به اینکه گذشته این حزب در«اصلاحات ارضی»در زمان «جان‌اف کندی دموکرات»؛ «فضای باز سیاسی» در دوران «جیمی کارتر» دموکرات اثرگذار بوده، نمی تواند ما را دلخوش به آنها کند.
اما اگر ترامپ انتخاب شود، مملکت خواستار رئیس جمهور نظامی می باشد؛ البته بیان این حرف نشات گرفته از مصاحبه های پورمختاری عضو کمیسیون حقوقی مجلس ،الله کرم ،ابراهیم فیاض جامعه شناس ،مرتضی طلایی سردار پیشین سپاه و روح الله بیگی نایب رئیس کمسیون اقتصاد و غیره…می باشد.
اما قبل از ارائه پیشنهاد در روابط خارجی باید اذعان داشت، بی شک مهمترین مشکل کشور ما به دلیل ناکارامدی در جهت براوردن خواسته های مردم ،حقوق های نجومی ،املاک نجومی ،فساد ،کاهش ارزش پولی ایران ،رشد بی رویه ی ارز ،بیکاری ،ناامیدی مردم به هر دو جناح و در نهایت جدایی اصلاح طلبان از بدنه جامعه و عدم تمایل مردم به آمدن به پای صندوق های رای می باشد.
حقیقتا انچه برای کشور ما در این شرایط، مهم است تنوع در سبد سیاست خارجی است. تا زمانی که ایران در سیاست خارجی خود به کشوری همچون چین یا روسیه اتکا نماید ،در بزنگاه ها قربانی قدرت های بزرگ خواهد شد.
تا زمانی که کشور چین ۴۵درصد از نیازهای نفتی خود را از منطقه خاورمیانه تامین می کند و سهم کشور عربستان در این بین ۱۶درصد باشد و دو کشور عربستان و امارات بزرگترین شریک تجاری این کشور به حساب بیایند و از آنجایی که روابط خارجی ایران با دو کشور فوق (عربستان و امارات) حسنه نیست کشور چین نمی تواند دوستی مطمئن برای ما به حساب آید.
تا موقعی که روابط تجاری دو کشور چین و آمریکا بالغ بر ۷۰۰ میلیارد دلار باشد، معلوم است که کشور چین در حالیکه در سال گذشته ایران به دلیل تحریم ها با کاهش۵۰ درصدی صادرات نفتی به کشور چین مواجه شده، به سمت ما چرخش نخواهد کرد.
نکته قابل تامل این است که انتخاب ترامپ مشکلات اقتصادی ما را دو چندان خواهد کرد و احتمال اینکه دلار به ۵۰ هزار تومان یا بیشتر برسد هست؛ اما انتخاب «بایدن»فرصت تنفس ایران به دلیل بازگشت به جامعه جهانی را فراهم خواهدکرد. اما نکته ی مهتر از اینکه چه شخصی رئیس جمهور ایران خواهد شد این است که همه ما باید خودمان را تغییر دهیم .تفکراتمان را عوض کنیم .وقتی رئیس کمیسیون امنیت ملی به جای نقد،حرف از اعدام می زند مگر می شود به دنبال توسعه بود. مسلما تحریم ها باعث فرار مغزها می شود و نقد پذیری در جامعه کم می شود و انحصارطلبان، قدرت جامعه را بدست می گیرند و در نهایت طبقه متوسط جامعه که موتور محرک جامعه هستند از حیث معیشت فقیرتر می شوند و این است که تمایل به شرکت در انتخابات را ندارند؛ زیرا به این نتیجه رسیده، که وسط دعواهای سیاسی گم شده اند.
بنابراین بعد از اصلاح فکر، برقراری ارتباط حسنه در ابتدای امر با کشورهای خاورمیانه و آنگاه با دیگر کشورها می تواند کشور ایران را از بن بست اقتصادی نجات دهد.
علی علیپور
مدیر مسئول همای گیلان
۱۳۹۹/۰۸/۰۶
دیدگاهتان را بنویسید