اختصاصی گیل و دیلم:
به قلم: دکتر ابراهیم آذرپور (پژوهشگر و نویسنده: دبیر نخستین جشنواره ملی برزگداشت روز جهانی چای در ایران – ۱۵ دسامبر ۲۰۱۵
در سال ۲۰۰۵ میلادی، ۱۵ دسامبر در دنیا به عنوان روز بین المللی چای نامگذاری شد. از این سال تاکنون، هر ساله تمامی کشورهای چای خیز دنیا به منظور ترویج و توسعه پرورش این گیاه ارزشمند، افزایش تولید و صادرات آن جهت بهبود وضعیت اقتصادی کشور و حفظ استقلال در برابر کشورهای استعمارگر، و همچنین تجلیل از شاغلین، دست اندرکاران و پژوهشگران دخیل در زنجیره پرورش، تولید و فرآوری آن به عنوان یک محصول راهبردی و نوشیدنی اشتغال زا مبادرت به برگزاری جشن و بزرگداشت روز جهانی چای می نمایند.
براستی چرا در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۶ متولیان و نهادهای متولی چای ایران در زمینه فرهنگ ملی و بین الملی چای ایرانی اقدامی نکردند؟؟؟
براستی چرا تا به امروز مطالبات چایکاران هنوز به طور کامل پرداخت نشده است؟؟؟
براستی چرا مراسمی برای پدر چای ایران و اولین شهردار تهران در ایران (کاشف السلطنه) گرفته نمی شود؟؟؟
براستی چرا در تقویم رسمی کشور روزی به نام چای ثبت نشده است؟؟؟
براستی چرا چای سنواتی (چای غیرقابل مصرف) در انبارها هنوز وجود دارد؟؟؟
براستی چرا تولید چای در ایران از ۷۰ هزار تن به ۳۰-۲۰ هزار تن تقلیل پیدا کرد؟؟؟
براستی چرا مانع تبیلغ برند چای خارجی در صدا و سیما و بیلبوردهای شهری نمی شویم که با تبلیغات و برگزاری مراسم قرعه کشی در حال تغییر ذائقه مردم هستند؟؟؟
براستی چرا از ۸۵-۸۰ درصد واردات چای حدود نصف آن قاچاق و واردات چمدانی است؟؟؟
براستی چرا صدای فعال چای ایرانی تمام عمر دلبخاته لیوان شد، ولی هر بار که حرف دلش را میزد صدایش در آب جوش میسوخت و لیوان سرخ می شد ولی سرنوشت صنعت چای ایران دم نمی کشد؟؟؟
چای صرفاً محصولی باغی یا خوراکی معمولی نیست، بلکه به مثابه فرهنگیست که ریشه در آئین‌های کهن جهان و آداب و رسوم دیرین ایران دارد و نخستین متاعی است که گرمابخش هر مصاحبت و دیداری است.
کاشت، پرورش، برداشت، عمل‌آوری و طبخ چای هنری است که در آن ذوق چایکار توأم با تجربه چایساز منجر به خلقت اثری می‌گردد که زینت بخش سلامتی سفره‌های حلال ایرانی‌است.
ما شهروندان پایتخت چای کشور، به نیابت از ۶۰ هزار خانوار چایکار ایران خواستار توجه مادی و معنوی سازمان‌یافته به این گیاه اشتغال‌زا و صنعت راهبردی رو به زوال هستیم. ما خواستار نگاهی جامع‌تر، اصولی‌تر، سازنده‌تر، برنامه‌ریزی شده‌تر و در نهایت مهربانانه‌تر به چایکار و چایساز و در یک کلام به صنعت رو به انزوای چای پاک ایرانی هستیم که سالهاست با خون دل‌ها حفظ شده و با گذر از پستی و بلندی‌های متعدد تا به اینجا رسیده است. ما به غیرت چایکاران، چایسازان و نهادهای مدیریتی چای میهن عزیز اسلامی‌مان می‌بالیم که همچون رزمندگان میدان‌های جهاد در این عرصه نیز مخلصانه و بی چشم داشت، از انجام هیچ تلاشی کوتاهی ننموده‌اند.
به فرمایش مقام معظم رهبری اقتصاد مقاومتی اقتصادی درون زاست، یعنی از دل ظرفیت‌های کشور و مردم می‌جوشد و رشد این نهال به امکانات کشور متکی است. حال که سال جاری به نام اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل متبرک شده است و این ظرفیت بزرگ نیروی انسانی، صنعت و بازار بزرگ مصرف برای چای در کشور فرآهم است چرا با نگاهی دلسوزانه‌تر، مسئولانه‌تر و میهن‌پرستانه‌تر برای حفظ و تعالی آن نکوشیم. کشاورز چایکار قادر است در صف اول جبهه جنگ اقتصادی بایستد و گامی بزرگ در جلوگیری از خروج ارز از کشور و همچنین بالا بردن سطح سلامت جامعه و به طبع آن کاهش هزینه‌های درمان ناشی از واردات چای بیمار بیگانه بردارد.
بیائیم همه با هم، دست در دست یکدیگر، شجاعانه قدم در جهاد اکبری دیگر برداریم، اقدامی برای عملی شدن و تبلور اقتصاد مقاومتی در صنعت چای ایران. تا آیندگان این مملکت نیز از وجود این نعمت الهی برخوردار شده و شکرگزار آن باشند و از ما به عنوان گذشتگان خود به نیکی یاد کنند نه به عنوان نسلی که با بی توجهی موجبات اضمحلال آن و وابستگی کشور به استعمارگران را فراهم آورده است.
ایرانی به پنج دلیل چای ایرانی بنوش:
حمایت از تولید داخلی و اشتغال مولد است.
عطر، طعم و رنگ طبیعی دارد.
قیمت مناسبی دارد.
مدت طولانی در انبار نمی ماند.
سالم است و در مراحل تولید آن از سم استفاده نمی شود.
پاینده باد ایران، سرافراز باد ایرانی، برقرار باد چای ایرانی
و من الله التوفیق
دکتر ابراهیم آذرپور
دیدگاهتان را بنویسید