حسین شریعتمداری نوشت: ادامه کم‌توجهی مسئولان دست‌اندر‌کار نسبت به کشف حجاب، احتمال گسترش این ناهنجاری را در پی دارد و بعید نیست -خدای نخواسته- این تصور غلط را در میان برخی از نوجوانان دامن بزند که کشف حجاب را ناهنجار و خلاف شرع و قانون تلقی نکنند! و به این توهم دچار شوند که اگر این‌گونه نبود، مسئولان محترم با آن برخوردی شایسته می‌کردند
به گزارش گیل و دیلم ، حسین شریعتمداری مدیرمسئول کیهان در یادداشتی با عنوان «این نامعادله را چه کسی حل می‌کند؟!» نوشت:
۱- این سؤال چند ماهی است که در ذهن توده‌های عظیم و چند ده میلیونی مردم مسلمان و پاکباخته این مرز و بوم شکل گرفته و با نگرانی بر زبان‌ها جاری است، ولی تا‌کنون بی‌پاسخ مانده است! سؤال این است که مگر حجاب خانم‌ها یک واجب شرعی و الزام قانونی نیست؟! اگر چنین است که هست، چرا مسئولان محترم که پاسداشت اسلام و قوانین نظام تکلیف تعریف‌شده و خالی از تردید آنان است در مقابل کشف حجاب برخی از خانم‌ها که مدتی است به یک پدیده پلشت و ناپسند اجتماعی تبدیل شده است مهر سکوت بر لب زده و چاره در‌خور توجهی نمی‌اندیشند؟! و یا اگر چاره‌ای اندیشیده و به کار گرفته‌اند چرا آثار و نشانه قابل توجهی از آن دیده نمی‌شود؟! بدیهی است که مسئولان و کارگزاران جمهوری اسلامی ایران نیز مانند اکثریت قریب به اتفاق مردم، در ضرورت حجاب و الزام شرعی و قانونی آن کمترین تردیدی ندارند که اگر خدای نخواسته این‌گونه نبود
-که می‌دانیم این‌گونه است- با پدیده‌ای ناشایسته‌تر از کشف حجاب رو‌به‌رو بودیم! از این روی، سؤال این است که چرا با هنجارشکنی برخی از خانم‌ها در کشف حجاب آن‌گونه که بایسته است برخورد نکرده‌اند.
۲- زنانی که کشف حجاب کرده‌اند در مقایسه با توده‌های عظیم و چند ده میلیونی خانم‌های با حجاب، اگرچه اولاً بسیار اندک و کم‌شمارند و ثانیاً بر اساس برخی از بررسی‌های میدانی، بسیاری از آن‌ها (نظیر برخی از زنان بازیگر) به خطا و با توهم از کشف حجاب برای انگشت‌نما شدن استفاده می‌کنند! ولی این واقعیت تلخ نمی‌تواند و نباید -آن‌گونه که ظاهراً به نظر می‌رسد- بهانه‌ای برای کم‌توجهی نسبت به این پدیده پلشت باشد چرا که چاره‌جویی برای مقابله با این پدیده زشت و خسارت‌آفرین نه فقط یک تکلیف اسلامی و قانونی است و برای حفظ عفاف و پیشگیری از سقوط اخلاقی جامعه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر دارد، بلکه نجات خانم‌هایی که کشف حجاب کرده‌اند، از دامی که پاگیر آن شده است نیز بر ضرورت آن می‌افزاید.
۳- ادامه کم‌توجهی مسئولان دست‌اندر‌کار نسبت به کشف حجاب، احتمال گسترش این ناهنجاری را در پی دارد و بعید نیست -خدای نخواسته- این تصور غلط را در میان برخی از نوجوانان دامن بزند که کشف حجاب را ناهنجار و خلاف شرع و قانون تلقی نکنند! و به این توهم دچار شوند که اگر این‌گونه نبود، مسئولان محترم با آن برخوردی شایسته می‌کردند!… و نهایتاً بیم آن می‌رود که از این رهگذر آینده آنان در معرض تباهی قرار گیرد… بی‌تردید این نامعادله راه‌حلی دارد!
۴- به یقین مسئولان محترم از توطئه دشمنان تابلو‌دار نیز غافل نیستند. زیرا به‌وضوح می‌توان دید که ترویج این پدیده ناهنجار از نخستین روز‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا‌کنون مورد توجه دشمن نیز بوده است. اگر دشمن بتواند در سد عفاف رخنه کند، عبور از سایر خاکریز‌ها امکان‌پذیر‌تر خواهد بود. منظور این نیست که همه کشف حجاب‌کننده‌ها را عامل دشمن تلقی کنیم، ولی یافتن سرنخ‌ها و دنبال کردن آن‌ها می‌تواند در راهیابی افسران اطلاعاتی کشورمان به برخی از کانون‌های اصلی، نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشد.
۵- بی‌توجهی (و یا کم‌توجهی) مسئولان محترم نسبت به کشف حجاب برخی از خانم‌ها علاوه‌بر آن‌که نادیده گرفتن وظیفه‌ای است که در قانون برای آن‌ها تعریف شده است، پایمال کردن حق مسلم توده‌های عظیم مردم این مرز و بوم نیز هست. این نارضایتی در ابراز نگرانی‌های پی‌در‌پی مردم به وضوح قابل مشاهده است. توده‌های عظیم مردم احساس می‌کنند که حق آن‌ها از سوی یک اقلیت اندک و‌کم شمار پایمال شده است و حق دارند حق مسلم خویش را که مشروع و قانونی نیز هست مطالبه کنند.
۶- با توجه به تعهد و دلسوزی شناخته شده مسئولان محترم، تردیدی نیست که برای مقابله با هنجارشکنی مورد اشاره، طرح و برنامه‌ای دارند و از کنار پدیده پلشت کشف حجاب بی‌تفاوت عبور نخواهند کرد، ولی باید برای مردم توضیح بدهند که چه طرح و برنامه‌ای را در دست اقدام دارند؟ و تا‌کنون کدام بخش از این طرح و برنامه را به اجرا در آورده‌اند؟ زیرا آنچه از ظاهر ماجرا استنباط می‌شود، کم‌توجهی نسبت به این پدیده زشت و پلشت است! این روال اگر ادامه داشته باشد، احتمال مواجهه با یک رخداد خسارت‌بار دور از انتظار نیست. بخوانید!
۷- مردم مسلمان و پاکباخته ایران اسلامی بار‌ها نشان داده‌اند که برای حفظ سلامت جامعه و پیشگیری از گزند ناهنجاری‌ها با کسی تعارف ندارند! بنابراین بعید نیست اگر به این نتیجه (ولو غیر واقعی) برسند که دست‌اندرکاران امور برای مقابله با کشف حجابِ برخی از خانم‌ها از توان لازم برخوردار نیستند! و یا خدای نخواسته در انجام وظایف خود کوتاهی می‌کنند! احتمالا خود برای مقابله با این هنجارشکنی که باور‌های دینی و عفت و اخلاق جامعه را تهدید می‌کند، دست به کار شوند! و از آنجا که مقابله با این ناهنجاری در شرح وظایف چند دستگاه از هر سه قوه تعریف شده است، پیامد‌های این‌گونه اقدامات که بیرون از مدیریت هوشمندانه مراجع ذی‌ربط صورت می‌پذیرد، خسارت‌بار خواهد بود.
۸- از حضرت امیرالمومنین علیه‌السلام است که «النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا». دشمنی برخی از مردم با این یا آن موضوع برخاسته از جهل آنهاست. یعنی واقعیت یک پدیده را نمی‌شناسند و با آن دشمنی می‌ورزند و اگر واقعیت آموزه‌های الهی را آن‌گونه که واقعاً هست بدانند، دست از مخالفت بر می‌دارند. در میان خانم‌های کشف حجاب کرده فراوانند کسانی که از حجاب تصور و برداشتی غیر‌واقعی دارند. روشنگری و تبیین ماجرا برای این طیف ضروری است و نباید آنان را غریبه و جدا از خود تصور کرد؛ و البته بدیهی است که روشنگری نباید مانع پیشگیری از هنجارشکنی باشد و این ممانعت به سود خود ممانعت‌شونده نیز هست.
۹- و بالاخره بار دیگر باید تاکید کرد که کشف حجاب مشکل هر سه طیف، مردم، مسئولان و خود کشف حجاب‌کنندگان است. مردم از آن روی که حق مسلم آن‌ها در حفظ عفاف و اجرای قانون نادیده گرفته شده است. مسئولان از آن جهت که بار‌ها نشان داده‌اند همه مردم را ابواب‌جمعی خانواده بزرگ و فراگیر ایران اسلامی می‌دانند و کشف حجاب‌کنندگان از آن روی که راه گم‌کرده‌ای از پاره‌های تن همین خانواده بزرگ هستند و… به قول سعدی:
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضو‌ها را نماند قرار
دیدگاهتان را بنویسید