نماینده پیشین مجلس گفت: من فکر می‌کنم اگر راه‌حل‌های امنیتی کنار گذاشته شود و راه‌حل دیگری را در نظر بگیرند، قطعا همان حداقل‌هایی که مطرح شده، مانند همان شکلی که در کشورهای اسلامی شاهد هستیم که حجاب اجباری ندارند، حفظ می‌شود.
طیبه سیاوشی، نماینده پیشین مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، در پاسخ به این سوال که موضوع حجاب امروز به مساله‌ای مورد بحث و مورد مناقشه بین جامعه، حاکمیت، فعالین سیاسی و دستگاه‌ها تبدیل شده است. چه راهکارهایی وجود دارد که ضمن تامین رضایت مردم، عرف جامعه هم در مورد حداقلی از حجاب رعایت شود، گفت: اول یک موضوعی را بگویم. زیرا به هرحال این موضوع مهم است که در نظر گرفته شود.
به گزارش گیل و دیلم به نقل از ایلنا، بخش هایی از گفت و گوی سیاوشی را در ادامه می خوانید:
متاسفانه بحث حجاب در کشور ما به شکلی نبوده که به صورت مصالحه‌آمیز، با گفت‌وگو و مفاهمه‌ای بین جامعه و حاکمیت برقرار باشد، به همین دلیل در ۴۰ سال گذشته بر این چالش افزوده شده و اخیرا مسائلی که در ۶ ماه گذشته شاهد بودیم کشیده شده است.
این مساله به دلیل تحکمی که از طرف بخشی از حاکمیت وجود دارد، درحال‌حاضر نمی‌توانیم بگوییم با یک اقدام فوری می‌تواند راه‌حل عاجلی داشته باشد. به همین دلیل راه‌حل‌های قضایی و انتظامی که آخرین مورد آن را اخیرا شنیدم برای من نگران‌کننده شد. زیرا احساس کردم برخی به نوعی سرنوشت مملکت را به بحث حجاب گره می‌زنند و متاسفانه از تمام مسائل و مشکلات دیگر غافل می‌شوند و این روند بسیار نگران‌کننده است.
خوب است که در ابتدا یک راه‌حل مدنی برای این مساله پیدا شود. راه‌حلی که براساس مفاهمه و گفت‌وگو صورت بگیرد. یعنی حاکمیت برای اولین بار بیاید راه‌حل دیگری را امتحان کند. یعنی دستورالعمل‌های سیاسی و انتظامی و قضایی که صادر می‌شود و این بگیر و ببندها نتیجه نمی‌دهد؛ یعنی درگیری و نزاع با جامعه زنان کل جامعه را درگیر می‌کند.چیزی که ما در این ۶ ماه گذشته شاهد آن بودیم.
به همین دلیل من فکر می‌کنم اگر این راه‌حل‌های امنیتی کنار گذاشته شود و راه‌حل دیگری را در نظر بگیرند، قطعا همان حداقل‌هایی که مطرح شده، مانند همان شکلی که در کشورهای اسلامی شاهد هستیم که حجاب اجباری ندارند، حفظ می‌شود.
متاسفانه در مملکت خودمان درباره موضوعات فرهنگی الگوبرداری نمی‌کنیم و این یک تلاش آموزشی و فرهنگی می‌خواهد که زمان‌بر است. یعنی ضرب‌الاجل در یکسال جواب نمی‌دهد.
یعنی آقایان باید متوجه باشند اقداماتی که در اوایل انقلاب انجام شد با توجه به شور و هیجانات بعد از انقلاب و مسائلی که حول محور انقلاب اسلامی مطرح بود، الان نمی‌تواند با این دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌ها اجرایی شود.
خیلی خوب است که آقایان توجه کنند که راه‌حل‌های فرهنگی و تلاش‌هایی که در دیگر کشورهای دیگر اسلامی می‌شود، چیست و راه گفت‌وگو را نبندند. متاسفانه راه گفت‌وگو در کشور ما کاملا بسته است.
یعنی آقایان باید بنشینند با جامعه زنان صحبت کنند و این موضوع را قبول داشته باشند که در جامعه زنان یک گروه نخبگانی وجود دارند که می‌توانند در صورت گفت‌وگو با آنها و کسانی که در جامعه هستند یکسری از ارزش‌هایی که در این حوزه در کشور ما همیشه وجود داشته را حفظ کنند و به این شکل نبوده که افراد دنبال مسائلی مانند فرهنگ برهنگی و ترویج فساد که برخی مطرح می‌کنند، باشند.
اگر حاکمیت تلاش خود را بر این بگذارد که با جامعه زنان گفت‌وگو کند، نشست‌هایی گذاشته شود، آموزش‌هایی مطرح شود که این آموزش‌ها صرفا از طرف حاکمیت نباشد، یعنی دستگاه‌های دیگر هم مشارکت کنند، سرمایه‌گذاری روی این تلاش نتیجه خواهد داد وگرنه با این دستورالعمل‌ها و بگیر ببندها نتیجه نمی‌دهد.
این برخوردها موجب می‌شود که بخشی از جامعه روی دنده لجبازی افتاده و نه آن طرف می‌پذیرد که حداقل‌ها را داشته باشند نه این طرف می‌پذیرند که بخواهند اعمال قدرت نکند که ادامه این روند اصلا نتیجه خوبی نمی‌تواند داشته باشد. بنابراین بار دیگر تاکید می‌کنم راه‌حل‌های صلح‌آمیز و مدنی را باید به جای دستورالعمل‌ها امنیتی امتحان کرد.
باید از این مقام انتظامی پرسیده شود براساس کدام قانون و براساس کدام حکم شرعی و فقهی چنین اقدامی می‌کنند؟ جامعه زنان خاطره خوبی از ادبیات و این شیوه رفتار و خصوصا آقای رادان ندارد.
به همین دلیل دستوراتی که ایشان مطرح می‌کنند و ضرب‌الاجلی که از روز شنبه تعیین کرده است، اصلا فکر نمی‌کنم موثر باشد. یعنی راه بیهوده‌ای را می‌روند و برخورد دو طرف را تندتر می‌کنند.
اصلا این روند به نفع کشور نیست. ما مشکلات و مسائل مهم‌تری داریم که باید روی آنها توجه کنیم نه آنکه روی درگیری با بخشی از جامعه که در اسفندماه سال جاری نیاز داریم که پای صندوق‌ها بیایند و مشارکت داشته باشند تمرکز کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که فکر می‌کنید اگر این اتفاق رخ دهد چه سناریوها و پیش‌بینی‌هایی می‌شود از الان انجام داد که بتوان این اتفاقات را کنترل کرد، گفت: انجام این موضوع خیلی تحریک‌کننده است. یعنی متاسفانه آنها جامعه را دچار یک هیجان کاذب می‌کنند و این موضوع اصلا راه‌حل آن نیست.
بحث این است که مقامات امنیتی راه‌حلی پیدا کنند. مردم می‌گویند عجیب است آن همه امکاناتی که مقامات انتظامی از آن نام بردند، برای مقابله با حجاب به کار می‌گیرند اما چرا برای مقابله با مسمومیت‌های دختران در مدارس این کار را نمی‌کنند که این موضوع برای مردم یک علامت سوال بزرگ ایجاد کرده است. آیا شما این امکانات را دارید یا ندارید؟
اگر این امکانات را دارید و می‌توانید کنترل کنید چرا استفاده نمی‌کنید؟ نباید این تصور ایجاد شود که بخشی می‌خوهاد هر قیمتی علیه جامعه زنان اعمال قدرت کند که متاسفانه این روند جز خسارت عظیم برای منابع انسانی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور چیزی را دربرندارد.
دیدگاهتان را بنویسید