در پی بروز برخی ابهامات و اظهارنظرهای افراد موثر در ساختار سیاسی کشور پیرامون موضوع رفراندوم، حزب اتحاد ملت ایران اسلامی طی بیانیه‌ای مواضع خود درباره همه‌پرسی را اعلام کرد.
به گزارش گیل و دیلم به نقل از اصلاحات نیوز ، متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
به نام خدا
موضع اخیر آیت الله خامنه‌ای، مقام محترم رهبری درباره رفراندوم موجب ابهام و بحث‌های فراوان در بین افکار عمومی شده است. البته رهبری در این سخنان که در جلسه پرسش و پاسخ دانشجویی با دانشجویان همسو انجام شده، به اجمال و گذرا، همه‌پرسی در “همه” موضوعات را رد کردهاند و درباره اصل آن نکته‌ای عنوان نکرده‌اند. اما چه چیز باعث برخی نگرانی‌ها و برداشت اکراه نسبت به اصل رفراندوم شده است؟ پاسخ در روند جاری اداره امور کشور است که به سمت کاستن روزافزون از دایره دخالت مردم در سرنوشت خود پیش می‌رود و اقلیتی قدرتمند مرتبا خواسته‌های خود را بر اکثریت جامعه تحمیل می‌کند. نشانه روشن آن نیز لطمه سنگین به جمهوریت و از معنا ساقط کردن انتخابات در چند دوره اخیر است، در حالی که پیش از آن هم انتخابات به هیچ وجه مطلوب و چنان که باید آزاد و رقابتی نبود. در سوی دیگر، واکنش منفی و از سر نگرانی جریان اقلیت قدرتمند در مقابل هرگونه بحثی از رفراندوم است که در روزهای اخیر نیز شاهد آنیم.
همان‌طور که همگان می‌دانند، تاسیس نظام جمهوری اسلامی، نه بر اساس انبوهیِ جمعیت در راهپیمایی‌ها که بر اساس آراء مردم در همه‌پرسی فروردین ۱۳۵۸ رقم خورد. پس از آن نیز چند رفراندوم دیگر درباره قانون اساسی و اصلاح آن پشت سر گذاشته شد. کشورهای مختلف و دموکراتیک جهان نیز به کرات از این ظرفیت در موارد مقتضی استفاده کرده و می‌کنند.
گفتمان نظام جمهوری اسلامی و رهبران انقلاب نیز همواره بر محور رضایت و رای مردم به عنوان مبنای مشروعیت قرار داشته و گرچه مواضع چهره‌های معدودی همچون مرحوم آیت الله مصباح یزدی که جزو فعالان اصلی انقلاب به شمار نمی‌رفتند و پس از دهه اول انقلاب برکشیده شدند بر تزیینی بودن رای مردم قرار داشته، اما از شخص امام خمینی به عنوان بنیانگذار جمهوری اسلامی گرفته تا دیگر رهبران فکری و سیاسی همچون آیت الله مطهری، آیت الله طالقانی، آیت الله بهشتی، مهندس مهدی بازرگان و همین طور شخص رهبری فعلی نظام، بر رعایت دموکراسی و میزان بودن رای ملت، صراحت داشته‌اند. به بیان دیگر، گرچه تجربه عملی جمهوری اسلامی به تدریج با این مواضع و گفتمان فاصله فراوان گرفت و هر چه پیش آمدیم محدودیت‌ها بیشتر شد، اما دست کم در مواضع رسمی تاکنون مورد روشن و قاطعی در نفی و تردید نسبت به حق حاکمیت ملی از راه صندوق رای دیده نشده است.
بعلاوه، با توجه به پشتوانه قانونی رفراندوم در اصل ۵۹ قانون اساسی و دیگر اصول مرتبط با حق حاکمیت ملی، توجه به این نکته اهمیت می‌یابد که تعطیلی برخی اصول قانون اساسی، به خصوص موارد مربوط به حقوق ملت همواره وجود داشته و دارد، اما نفی هیچ یک از آنها مسبوق به سابقه نبوده است.
آنچه تاکنون مدافعان استفاده از ظرفیت رفراندوم عنوان کردهاند نیز ناظر به حل همه مسایل از طریق همه‌پرسی نبوده است. به عنوان مثال، انتظار نمی‌رود که یک موضوع تخصصی و اختلافی در حوزه سیاست خارجی که مورد مذاکره است به همه‌پرسی گذاشته شود. اما برخی موضوعات مهم و اساسی همچون نظارت استصوابی که کمر جمهوریت نظام را خم کرده و بانی بسیاری از شکاف‌ها و مشکلات کشور است را می‌شود به رای و نظر ملت سپرد و بر نتیجه آن گردن نهاد. قطعا چنین موضوعاتی پیچیده‌تر و سخت‌تر از انتخاب نوع حکومت نیست که پیش از این تجربه شده است. و چه کسی است که نداند از قضا نسل امروز با دانش و اطلاعات و تجربه و قدرت تحلیلی بیشتر نسبت به گذشته، تحولات را با دقت رصد می‌کند و بر حق انتخاب و تعیین سرنوشت اصرار دارد. و مگر جز این است که نسخه منطقی و دایمی ایران برای حل بسیاری از بحران های سیاسی در سایر کشورها، برگزاری همه‌پرسی بوده است؟
بر این اساس و با توجه به سوابق مواضع حزب اتحاد ملت در مطالبه‌ی حق همه‌پرسی مندرج در اصل ۵٩ قانون اساسی که در بهمن ۱۳۹۸ طی نامه‌ای به رییس جمهور وقت، جناب آقای دکتر حسن روحانی برای حل معضل نظارت استصوابی پیشنهاد شد و توسط ایشان مورد تایید و به معاونت حقوقی ریاست جمهوری جهت پی‌گیری ارجاع گردید، و با تاکید بر عهد غیر قابل خدشه‌ای که در ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی بر میزان بودن رای ملت گذاشته شد، خواستار گشودگی همه ارکان و مقامات نظام و صراحت مواضع رسمی بر این اصل بنیادین و ایجاد زمینه برای حل موضوعات اساسی و اختلافی کشور از طریق رفراندوم هستیم. چه، آنگاه که در کلام رهبران نظام بر حقوق مردم تصریح می‌شد، نتایج عملی آن چندان چنگی به دل نمی‌زد، چه رسد به زمانی که در گفتمان یک جریان مسلط، این حق مورد شبهه قرار گیرد و مردم در تشخیص مصالح و منافع خود ناتوان شمرده شوند. همان مردمی که در زمان طلب حمایت از آنها، آگاه‌ترین مردم دوران شمرده می‌شوند اما به وقت انتخابات اجازه انتخاب آزاد نمی‌یابند یا برای بن‌بست‌شکنی درباره موضوعات اساسی از طریق رفراندوم، قوه تشخیص و تحلیل آنها زیر سوال می‌رود.
رفراندوم و انتخابات، نه برای کشف حقیقت است و نه همواره بهترین نتایج را در بر دارند. اما این عادلانه‌ترین راه مرسوم و فیصله‌بخش برای کشف و گردن نهادن به خواست اکثریت جامعه است و مشروعیت سیاسی تمامی انتخاب‌ها و تصمیمات حکومتی، منوط به رعایت واقعی و از محتوا تهی نشده‌ی آن است.
نکته‌ی آخر این که مخالفت این روزهای برخی فعالان جریان حاکم با رفراندوم، نگرانی آنها از نتایج قابل پیش‌بینی را در اذهان متبادر می‌کند. به خصوص که فرایند انتخابات با مهندسی نظارت استصوابی عملا به مسیری ناکارآمد کشانده شده و به رقابت بین افرادی همسو برای ورود به مصادر قدرت تنزل یافته است. اما رفراندوم، رای‌گیری برای مسایلی مهم و مشخص است که راه حل‌های مختلف را به رای می‌گذارد.
به امید روزهایی بهتر برای همه هنوطنان صبور و سربلند کشورمان و ایرانی برای همه ایرانیان.
حزب اتحاد ملت ایران اسلامی
دیدگاهتان را بنویسید