روزنامه اعتماد نوشت: مختصات جدید رقابت انتخاباتی اصولگرایان با حضور علیرضا زاکانی در کنار حدادعادل و شانا شبیه مثال نه خانی آمده و نه خانی رفته، است.
به گزارش گیل و دیلم ، در این مطلب می خوانید؛
خبرگزاری فارس پنجشنبه شب خبری را منتشر کرد که تصویر دقیقی از یکی از ائتلاف‌های بین اصولگرایان در شرایط فعلی می‌دهد. خبری که در ظاهر پوشش یک همایش حزبی است، اما در باطن نشان می‌دهد که پیاده نظام حزبی مبنا -همان شورای ائتلاف- در حال حاضر چه تقسیم‌بندی‌هایی دارد. فارس در این باره نوشته است: «پنجشنبه (۲۵ آبان ماه) روز پر کاری برای نیروهای سیاسی جبهه انقلاب بود، صبح امروز نشست دبیران استانی احزاب جبهه تحول‌خواهان با حضور دویست نفر از اعضای جبهه تحول‌خواهان در سالن همایش‌های مسجد جامع بقیه‌الله تهران برگزار شد. این نشست در بخش صبح و بعدازظهر میزبان دبیران استانی سه حزب جانبازان، ایثارگران و رهپویان بود و در بخش اول مباحث درون تشکیلاتی این سه حزب مطرح شد و اعضای شورای مرکزی جبهه تحول‌خواهان انتخاب شدند.»
اصلی‌ترین بخش وحدت و تصویری راهبردی برای انتخابات پیش روی مجلس تحکیم ائتلاف همیشگی ایثارگران با تشکل اصلی انتخابات اصولگرایان تحت‌نظر غلامعلی حدادعادل است. علیرضا زاکانی که در دور قبل از وحدت با شورای ائتلاف کم خیر ندیده و بر صندلی شهرداری تهران بعد از ورود به مجلس تکیه زد. چهره‌های دیگر ایثارگران همچون مجتبی توانگر هم این سال‌ها برای قالیباف مفید بوده‌اند و گذاشتن نام‌شان در لیست برای هیچ کدام از دو طرف پشیمانی به بار نیاورده است.
زاکانی اما در هوشمندی مطلق تنها در کنار حداد ایستاده و از ورود به صحنه درگیری قالیباف و پایداری‌ها حذر می‌کند. او که اخیرا گفته: «مجلس بعدی باید انقلابی‌تر و کارآمدتر باشد و نباید به سمتی برویم که جهت‌گیری مجلس تغییر کند.» در عمل یکی به نعل زده و یکی به میخ تا هم ساکت نباشد هم در این زمانه حساس دشمن‌تراشی بی‌منفعت برای خود انجام ندهد.
اگر سابقه روابط اخیر قالیباف و زاکانی را مرور کنیم البته اختلافات کم نیستند، در بدو ورود به مجلس یازدهم زاکانی مدعی ریاست بود و بعدها از صدقه سر حدادعادل و ریاست‌جمهوری ابراهیم رییسی صندلی بهشت به او رسید. تا قبل از آن هم به نمایندگی معمول راضی نبود و ریاست مرکز پژوهش‌ها را به او دادند و مدیریت این مجموعه بزرگ را برعهده گرفت، مدیریتی که ریشه پژوهشی این مرکز را نابود کرد و آن را به ستاد سیاسی زاکانی تبدیل کرده بود. بعد از ورود او به شهرداری گاه و بی‌گاه قالیباف و زاکانی متلک‌هایی درباره مدیریت شهری برای هم روانه می‌کردند. نمونه روشن آن آبان ماه سال گذشته بود. ماجرای انتقاد تلویحی علیرضا زاکانی از محمدباقر قالیباف از این قرار بود که زاکانی دو روز قبل در جمع گروهی از فرماندهان نظامی و انتظامی که بابت انعقاد تفاهمنامه ساخت مسکن با تسهیل‌گری مدیریت شهری گردهم آمده بودند، به عنوان شهردار تهران از دغدغه خود برای شهرک‌سازی براساس الگوی معماری ایرانی- اسلامی گفت و اضافه کرد: شهرداری تهران ساخت شهرک الگو را در قالب پروژه‌های قرارگاه مسکن دنبال می‌کند؛ شهرکی که درون خود همه سرانه‌هایش دیده شود. ما در تهران شهرک‌هایی داریم که سال‌های قبل ساخته شده اما شهروندان ساکن آن رضایت دارند اما در همین تهران شهرک‌هایی وجود دارد که چنین نیست و مصداق بارز آن در منطقه ۲۲ مشهود است. ما در منطقه ۲۲ سرانه‌ها را ندیدیم و اکنون ساکنان آن با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند.
واقعیت امر این است که در طول عمر مجلس یازدهم تنش‌های زاکانی و قالیباف برجسته و سرنوشت‌ساز نبوده است. البته زاکانی حتی در دوران ریاست بر مرکز پژوهش‌ها هم خود را درگیر دوگانه قالیباف و پایداری نمی‌کرد. حالا هم زاکانی انگیزه خاصی برای عدم وحدت با حدادعادل و شورای تحت راهبردی او ندارد. خودش و ایثاگران زیر سایه حداد سهم‌های خوبی گرفتند و وحدت همیشه برای آنها پربرکت بوده است. مختصات جدید رقابت انتخاباتی اصولگرایان با حضور علیرضا زاکانی در کنار حدادعادل و شانا شبیه مثال نه خانی آمده و نه خانی رفته، است. مردانی که شورای شهر و شهرداری را در دست دارند، قرار نیست در ائتلاف‌های مجلس تاثیرگذار باشند، اما بودن‌شان بهتر از نبودن‌شان است و حدادعادل می‌داند چگونه باید تشکلی مثل ایثارگران و چهره‌ای مثل زاکانی را آرام نگه دارد
دیدگاهتان را بنویسید