به گزارش گیل و دیلم به نقل از اعتماد، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
مردم در آن زمان، آینده ایده‌آلی را می‌دیدند که در نوفل لوشاتو تصویرسازی شده بود. یقین دارم اگر کشور با ضرباهنگ شعارها و هدف‌سازی‌های نوفل‌لوشاتو پیش می‌رفت، امروز ایران به عنوان ژاپن خاورمیانه رفاه، توسعه، آرامش و صلح را برای مردمش به ارمغان آورده بود.
با کمال تاسف باید بگویم به دلیل تخطی از شعارهای اولیه و انحراف‌هایی که در سال‌های بعد شکل گرفت، ایران نه تنها ژاپن خاورمیانه نشد، بلکه در مسیر بدل شدن به کره‌شمالی منطقه قرار گرفت.
بسیاری از این بحران‌ها و مشکلات اقتصادی، گروگان بحران بزرگ‌تری هستند که بحران مدیریت و بحران سیاسی هستند.
در سال‌های ابتدایی انقلاب همه تصور می‌کردیم ما یا حزب ما صلاحیت اداره کشور را دارند. این خلق و خو هم درمجاهدین خلق وجود داشت و هم در خط امامی‌ها.
اگر برمبنای پیمان اولیه ۲۲بهمن ۵۷ و شکل گیری جمهوری اسلامی در ۱۲فروردین ۵۸ عمل می‌شد و قانون نانوشته نوفل لوشاتو عمل شده بود،مشکلات امروز کشور وجود نداشت.
حاکمان تازه با مردم عهد بستند که مطبوعات آزاد وجود داشته باشد و نویسندگان و روزنامه‌نگاران آنچه را که در راستای منافع ملی می‌بینند، چاپ و منتشر کنند. بدون اینکه برخوردی با آنان صورت بگیرد.
مهم‌ترین هدف ترسیم شده در نوفل لوشاتو و پیمان‌نامه اولیه‌ای که ۲۲بهمن ۱۳۵۷ را شکل داد، این بود که هر فردی که از شناسنامه ایرانی برخوردار است، خودی محسوب شده و غیرخودی تلقی نشود.
دیدگاهتان را بنویسید