گیل و دیلم | در روزگاری که “اطلاع‌رسانی” به اندازه “نان” حیاتی است، توهین به رسانه‌ها تنها حمله به یک دسته یا گروه نیست، بلکه بی‌احترامی به حق جامعه برای دانستن است. رسانه‌ها نیز دارای ضعف و اشتباه هستند اما یکی از معدود ابزارهایی هستند که می‌توانند صدای جامعه را بازتاب دهند، قدرت را پاسخ‌گو کنند و آگاهی عمومی جامعه را بالا ببرند.
وقتی سیاستمدار، مسئول یا حتی شهروندی به جای نقد منطقی، به تخریب و توهین به خبرنگار یا رسانه روی می‌آورد، در واقع در حال فرار از حقیقت است. بی‌اعتمادی و خشونت کلامی علیه رسانه‌ها باعث می‌شود مرز میان “نقد” و “تحقیر” از بین برود و فضای گفت‌وگو به میدان نبرد لفظی تبدیل شود.
در حالیکه رسانه های آزاد و مستقل نه دشمن اند، نه رقیب؛ بلکه شریک جامعه در فهم واقعیت‌هاست.
اگر پس از هر یادداشت انتقادی از سوی رسانه ها قرار بر این باشد که گروه یا دسته مورد نقد ، برآن شوند که شروع به تهدید ، توهین و یا انگ زدن کنند تا بتوانند صدای پرسشگر را خاموش کنند زین پس نه فقط باید شاهد خاموشی رسانه ها باشیم بلکه اندک اندک حقیقت در جامعه نیز خاموش خواهد شد.
در همین مسیر رسانه های لاهیجان نیز همیشه سعی نموده اند مطالبات عمومی مردم را پیگیری نمایند تا صدای جامعه باشند.
در این راستا با توجه به اهمیت ” نان ” و مطالبه عمومی شهروندان اصحاب رسانه نیز انتقادات مردم نسبت به کیفیت نامطلوب نان و فروش اجباری نان کنجدی را مطرح نمودند که ناگهان آماج حملات برخی نانوایان و اطرافیان آنها قرار گرفتند .
از توهین های قومیتی تا توهین به خانواده و حتی تهدید و ارعاب اهالی رسانه!
سکوت معنادار مسئولان نیز در این بین برخی را گستاخ تر نمود.
باید این نکته را متذکر شوم احترام به رسانه، احترام به عقل جمعی و شفافیت است.
بی‌احترامی به آن، گامی به عقب در مسیر توسعه و دموکراسی است.
دیدگاهتان را بنویسید